پدیده شگفت انگیز اشک آبی و درخشش دریا

پدیده شگفت انگیز اشک آبی و درخشش دریا

اشک آبی و درخشش دریا

تصاویر سحر آمیز از پدیده بیوشیمیایی که در آن جلبک‌ها با نور آبی روشن می‌درخشند. این اتفاق نادر فقط یک یا دو بار در سال در سواحل شرقی استرالیا رخ می‌دهد و ناشی از یک ارگانیسم میکروسکوپی موسوم به درخشش دریا (Sea sparkle) است که هنگام آشفتگی آب می‌درخشند. این پدیده در ماههایی از سال در ساحل های چابهار هم قابل رویت است.

شاید با دیدن تصاویر این پدیده خارق‌العاده این طور به نظر برسد که این نورها یک انیمیشن هستند ولی این پدیده که به اشک‌های آبی‌ معروف است، یک پدیده کاملا طبیعی است.

وجود این نور آبی تا مدت‌ها ناشناخته بود ولی دانشمندان با بررسی‌های بیشتر نتایج جدیدتری راجع به علت ایجاد این پدیده پیدا کردند.

دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که پدیده اشک‌های آبی به طرز شگفت‌انگیزی ناشی از وجود نوعی جلبک است.

این جلبک نوکتیلوکا سینتیلنس قرمز(red Noctiluca scintillans) نام دارد و به” درخشش دریا” معروف است.

جلبک نوکتیلوکا سینتیلنس قرمز میکروارگانیسمی تک‌ سلولی است که شکلی شبیه به بادکنک دارد و جزو گونه‌های چرخان‌تاژک‌داران(داینوفلاژله‌ها) است.

این موجودات ریز، هنگام پریشانی، تابش زیست‌تابی از خود ایجاد می‌کنند

زیست‌تابی پدیده‌ای است که طی آن موجودات زنده در اثر واکنش‌های شیمیایی در بدن آن‌ها به تولید و انتشار نور می‌پردازند.

هرچه‌ قدر میزان این جلبک‌ها در آب بیشتر باشد،نور بیشتری هم تولید می‌کنند.

اما نقلی است که اعلام میکند در چین در شبهای تابستان آبهای اطراف جزایر ماتسو (Matsu) تایوان، تابش آبی رنگی را نشان میدهند که به عنوان اشک آبی (Blue Tears) چین شناخته می شود.

به گزارش علمی‌ها و به نقل از لایوساینس، این پدیده بایولومیسانس (تولید نور توسط جانداران زنده) توسط گروهی از جلبکها با نام داینوفلاژله ها (dinoflagellates) ایجاد میشود. هر سال گردشگران زیادی را از سرتاسر چین برای مشاهده چشم انداز دریا به این جزایر سفر میکنند.

این پدیده در شرق چین ممکن است زیبا به نظر برسد اما سمی بوده و براساس مطالعات هر سال بزرگتر از سالهای قبل میشود. چانمین هو (Chanmin Hu) اقیانوس شناس دانشگاه فلوریدای جنوبی و نویسنده این مقاله به لایوساینس میگوید: مردم فکر میکنند تماشای این پدیده در شب رمانتیک است اما این جانداران میکروسکوپی به شدت سمی هستند.

هو و تیمی از محققان از داده های ماهوارهای برای اندازه گیری محدوده این تابش در طول زمان استفاده کردند. با تجزیه و تحلیل نزدیک به ۱۰۰۰ تصویر ماهوارهای در ۱۹ سال گذشته، محققان قادر به شناسایی اثر منحصر به اشک آبی (طول موج نور منعکس شده توسط این موجودات) شدند. هو می گوید این تابش همانند اثرانگشت است. با استفاده از این اثر آنها توانستند تابش را که معمولا در نزدیکی ساحل دیده می شود را تا عمق دریا شناسایی کنند، که نشان دهنده گسترش آن است.

آنها اعتقاد دارند که این داینوفلاژلهها برای جانوران دریا خطرناک بوده و زندگی موجودات دریایی را تهدید میکنند. هو اعتقاد دارد که این جلبکها میتوانند انسان را نیز مریض کنند. داینوفلاژلهها در حالت عادی خطرناک نیستند اما زمانی که شروع به خوردن کنند، مشکل ساز میشوند. جلبکهای سمی غذای انتخابی آنها هستند ولی با خوردن این جلبکها آمونیاک و سایر مواد شیمیایی آزاد می شوند که آب دریا را در معرض خطر قرار میدهند. علاوه بر آن داینوفلاژلهها اکسیژن آب را مصرف کرده و آبهای اطراف خود را فقیر از اکسیژن میکنند.