چرا نماز صبح و مغرب و عشا را باید بلند خواند و نماز ظهر و عصر راآهسته؟

یکی از فلسفههای عبادت، اظهار خضوع و تسلیم در مقابل امر پروردگار و

ایجاد روح عبودیت و بندگی در انسان است; چنان چه امام سجاد (ع) میفرماید:

((الهی کفی بی فخرا ائن ائکون لک عبدا ; خدایا! همین افتخارم بس که بنده تو

هستم)). و گاهی بعضی از دستورات برای آزمودن روح تسلیم و بندگی است.

فرمان خدا به حضرت ابراهیم (ع) برای قربانی کردن اسماعیل، نمونهای از آن

است. در دستورهای عبادی و احکام الهی، گاهی هدف تسلیم و پذیرش دستور و

تمرین برای جلب رضایت خداوند و اطاعت محض از آفریدگار است و گاهی

تمرین برای متابعت از سنت و روش پیامبر(ص) است و جهر و اخفات در نماز –

چنان چه از بعضی روایات استفاده میشود – یکی از سنتهای پیامبر اکرم(ص)

است که خداوند خواسته با این سنت امت را نسبت به پایبندی به سیره و سنت

پیامبرش آزمایش کند. شخصی از امام (ع) پرسید: چرا نماز جمعه و مغرب و عشا

را بلند بخوانیم و نماز ظهر و عصر باید آهسته خوانده شود؟ امام (ع) در جواب

فرمودند: پیامبر اکرم (ص) وقتی به معراج رفتند، اولین نمازی که بر او واجب شد

ظهر جمعه بود و خداوند به پاس احترام پیامبر(ص) ملائکه را به میهمانی فرا

خواند و همه نماز ظهر روز جمعه و مغرب و عشا را با پیامبر خواندند و خدا به

پیامبرش دستور داد که نماز را بلند بخواند تا برتری او را بر ملائکه آشکار

گرداند، ولی نماز عصر را چون به تنهایی انجام داد مامور شد آهسته بخواند و

علاوه بر اینکه بلند خواندن و آهسته خواندن یک نوع تعبد و تسلیم در مقابل

دستورات پروردگار و اقتدا به سنت و روش پیامبر (ص) اکرم میباشد. از این

روایت میتوان فهمید که به مقتضی شرایط باید بعضی از عبادات یا کارهای خیر

را آشکار انجام دهیم تا دیگران را به آن کار دعوت کنیم.