مقصودازاینکه قران ازسوی خداست چیست؟

 

آری، حتی الفاظ قرآن کریم نیز از طرف خداوند بوده که توسط فرشته وحی بر پیامبر اکرم(ص) نازل شده است؛ زیرا:

۱. اثبات معجزه بودن قرآن کافی است تا نشان دهد قرآن از طرف خداست. توجه داشته باشید که بقیه کلمات پیامبر معجزه نیست. این تفاوت به چه خاطر است؟!

در این باره مطالب بسیاری نوشته شده است که می توانید نمونه ای از این مباحث را در ترجمه تفسیر المیزان، ج۱، ص۹۴ به بعد مشاهده کنید.

۲. وقتی خود قرآن می گوید که همه کلمات آن از خدا و به توسط فرشته وحی القاء شده است، و حتی یک کلمه آن از جانب دیگری ـ مثل پیامبر ـ نیست، همین اعجاز لفظی قرآن و از طرف خداوند بودن الفاظ قرآن را اثبات می کند.

«تَنزِیلٌ مِّن رَّب الْعَالَمِینَ وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ثم لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ»

کلامى است که از سوى پروردگار عالمیان نازل شده است! اگر او سخنى دروغ بر ما مى‏بست، ما او را با قدرت مى‏گرفتیم، سپس رگ قلبش را قطع مى‏کردیم. (۱)

این آیه قرآن حکایت از این دارد که همه قرآن مستقیما از جانب خدا است.

۳. نمونه های فراوانی به چشم می خورد که پیامبر(ص) قرآن را کتاب خدا معرفی نموده اند. لذا کسی که نبوت و پیامبر الهی بودن حضرت رسول(ص) را پذیرفته آیا در صداقت و راستگویی ایشان شک دارد؟ آیا نسبت دروغ ـ معاذ الله ـ به ایشان می توان داد؟!!

در روایتی آمده است که به پیامبر(ص) گفته شد امت شما گرفتار فتنه می شود، با چه چیز از آن فتنه ها خارج شوند؟ آن حضرت فرموده اند: با کتاب خدا که باطل به آن راه ندارد.(۲)

و یا این روایت: "اصدق القول وأبلغ الموعظه وأحسن القصص کتاب الله."(3)

توجه شود که کتاب خدا بودن (کتاب الله)، یعنی الفاظش هم از جانب خدا است.

۴. اهلبیت پیامبر علیهم السلام به تصریح این مطلب را گفته اند.

۵. فرقی که اهل بیت بین وحی قرآنی و حدیث قدسی گذاشته اند ـ با این که هر دو از جانب جبرئیل نازل شده است ـ نشان از این دارد که این فرق در الفاظ این دو است؛ در یکی الفاظ هم از سوی خدا است، و در دیگری تنها معنا از جانب او است.
تحدى به کسى که قرآن بر وى نازل شده‏:

قرآن کریم بشر را به شخص رسول خدا (ص)، که آورنده آن است، تحدى کرده و فرموده:

آوردن شخصى امى و درس نخوانده و مربى ندیده، کتابى را که هم الفاظش معجزه است و هم معانیش، امرى طبیعى نیست، و جز به معجزه صورت نمى‏گیرد:

«قُلْ لَوْ شاءَ اللَّهُ ما تَلَوْتُهُ عَلَیْکُمْ، وَ لا أَدْراکُمْ بِهِ، فَقَدْ لَبِثْتُ فِیکُمْ عُمُراً مِنْ قَبْلِهِ، أَ فَلا تَعْقِلُونَ»
بگو اگر خدا می خواست این قرآن را بر شما تلاوت نکنم، نمى‏کردم، و نه شما مى‏فهمیدید، شما میدانید که قبل از این سالها در میان شما بودم، آیا باز هم تعقل نمى‏کنید؟ (۴)

آرى رسول خدا (ص) سالها به عنوان مردى عادى در بین مردم زندگى کرد، در حالى که نه براى خود فضیلتى و فرقى با مردم قائل بود، و نه سخنى از علم به میان آورده بود.

حتى احدى از معاصرینش یک بیت شعر و یا نثر هم از او نشنید، و در مدت چهل سال که دو ثلث عمر او می شود، با این حال آن جناب در این مدت نه مقامى کسب کرد، و نه یکى از عناوین اعتبارى که ملاک برترى و تقدم است به دست آورد.

آن گاه در رأس چهل سالگى‏ ناگهان طلوع کرد، و کتابى آورد، که فحول و عقلاى قومش از آوردن چون آن عاجز ماندند، و زبان بلغاء و فصحاء و شعراى سخن‏دانشان به لکنت افتاد، و لال شد.

و بعد از آن که کتابش در اقطار زمین منتشر گشت، احدى جرئت نکرد که در مقام معارضه با آن بر آید، نه عاقلى این فکر خام را در سر پرورید، و نه فاضلى دانا چنین هوسى کرد، نه خردمندى در یاراى خود دید، و نه زیرک هوشیارى اجازه چنین کارى بخود داد.(۵)

________
(۱) الحاقه، ۴۳ ـ ۴۶.
(۲) بحارالأنوار، ج۸۹، ص۲۷.
(۳) من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۲۸۷.
(۴) سوره یونس آیه ۱۶.
(۵) ر.ک: ترجمه المیزان، ج‏1، ص ۱۰۰.

منبع: پرسمان قرآن