امام علی(ع) می‌فرماید: «اگر قطره‌ای شراب در چاهی بیفتد و از آب آن چاه سبزه‌زاری را آب دهند و از سبزه‌های آن حیوانی بخورد، من از گوشت آن حیوان نخواهم خورد» آیا این روایت معتبر است؟
امام علی(ع) می‌فرماید: «اگر قطره‌ای شراب در چاهی بیفتد و از آب آن چاه سبزه‌زاری را آب دهند و از سبزه‌های آن حیوانی بخورد، من از گوشت آن حیوان نخواهم خورد» آیا این روایت معتبر است؟
عبارت کامل و صحیح این روایت چنین است: «لَوْ وَقَعَتْ قَطْرَهٌ فِی بِئْر فَبُنِیتْ مَکانَهَا مَنَارَهٌ لَمْ أُؤَذِّنْ عَلَیهَا و لَوْ وَقَعَتْ فی نَهر ثمّ جَفَت و نَبت فیه الکَلأ لم أرعه»؛[۱] اگر قطره‌ای از شراب در چاهی بیفتد و بر آن مکان مناره‌ای بلند بنا شود، بر آن مناره اذان نمی‌گویم، و اگر قطره‌ای از شراب در رودخانه‌ای بیفتد سپس آب آن خشک شود، و از زمین او سبزه‌زاری بروید، هیچ حیوانى را از آن سبزه‌ها نمی‌چرانم».
نکاتی درباره روایت بیان میشود:
۱) این روایت در برخی کتاب‌های حدیثی و تفسیری شیعه و اهل سنت بدون ذکر سند نقل شده است؛ همین نقل بیانگر این است که، چون این روایت مخالفتی با احادیث دیگری که درباره شراب نقل شده، ندارد؛ دانشمندان اسلامی به محتوای آن اعتنا کرده و به عنوان شاهدی در کنار روایات دیگر ذکر کرده‌اند.
۲) این سخن امام علی(ع)، حرمت شراب را مورد تأکید قرار داده و شدّت خباثت و اجتناب از آن‌را بیان می‌کند. تعابیر در این روایت؛ سفارش به این است که انسان تا می‌تواند به شراب نزدیک نشود و از آن فاصله بگیرد.[۲]
۳) باید به متن روایت با توجه به مقام و شأن عالی امام علی(ع) بنگریم؛ یعنی اینکه شأن حضرت اقتضا می‌کند که بر آن مناره اذان نگوید و یا از گوشت آن حیوان استفاده ننماید. و این مرتبه والایی از احتیاط و کناره‌گیری از شراب است.[۳]
چهار. دین اسلام برای ایجاد نفرت ذهنی و اجتماعی نسبت به گناهانی مانند شراب‌خواری، به یک رشته مبارزات منفی روی می‌آورد تا زشتی آن در جامعه دانسته شود و مردم از آن پرهیز کنند؛ همان‌طور که در قرآن کریم درباره غیبت کردن تعابیری همچون «خوردن گوشت برادر مرده»[۴] می‌آورد. و یا شراب‌خواری را در ردیف بت‌پرستى و از اعمال شیطانى و پلید قرار داده است.[۵]
پنج. در راستای نجاست شراب و اهمیت دوری از آن؛ در احکام شرعی نیز آمده است که؛ اگر یک قطره از شراب در میان چاه آب بریزد، باید همه آب را کشید و بیرون ریخت تا آب آن چاه پاک شود.[۶]
___________________
[۱]. سید ابن طاووس، على بن موسى، سعد السعود للنفوس منضود، ص ۱۲۸، دار الذخائر، قم، چاپ اول، بی‌تا؛ زمخشرى، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج ۱، ص ۲۶۰، دار الکتاب العربی، بیروت، چاپ سوم، ۱۴۰۷ق؛ سیوری حلّى، مقداد بن عبد اللّٰه، کنز العرفان فی فقه القرآن، تحقیق، قاضی، سید محمد، ج ۲، ص ۳۰۵، مجمع جهانى تقریب مذاهب اسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.
[۲]. سعد السعود للنفوس منضود، ص ۱۲۸.
[۳]. ر.ک: همان، ص ۱۲۹.
[۴]. حجرات، ۱۲: «… و هیچ یک از شما دیگرى را غیبت نکند، آیا کسى از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟! (به یقین) همه شما از این امر کراهت دارید تقواى الهى پیشه کنید که خداوند توبه‌پذیر و مهربان است».
[۵]. مائده، ۹۰: «اى کسانى که ایمان آورده اید! شراب و قمار و بتها و ازلام [نوعى بخت آزمایى]، پلید و از عمل شیطان است، از آنها دورى کنید تا رستگار شوید».
[۶]. علامه حلّى، حسن بن یوسف، تبصره المتعلمین فی أحکام الدین، محقق و مصحح، یوسفى غروى، محمد هادى، ص ۲۴، مؤسسه چاپ و نشر وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى، تهران، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.
معتبر نیست.
آخه این چه مدل حرفیه!
آیا علم به افتادن قطره ای شراب، سبز شدن سبزه، و خورده شدن اون توسط یک حیوان حلال گوشت و بعد شکار شدن یا ذبح شدن ان حیوان
جزو علم لدنیه؟ اگه اینطور باشه واسه پیروان ایمه علم لدنی ندارن اثباتش شدنیه؟
در ضمن، یکی از راه های پاک شدن، اضمحلاله، قطره شرابی که در خاک بیفتند، ممکن است با پیوستن به آب کر، پاک بشود، در مخلوط شدن به خاک و آب مضمحل بشود، اثرش از بین برود و الخ
خلاصه اینکه، وقتی شنیده ای سندش نامعلوم، مطلبش غیرعقلایی و توسط قران و شرع نه تنها تایید نمیشود بلکه رد شده است، توضیح در موردش، باطل است