چرا انسان های خوب زود از دنیا می روند و انسان های خلافکار بیشتر عمر می کنند؟
چرا انسان های خوب زود از دنیا می روند و انسان های خلاف کار و بد بیشتر عمر می کنند؟
پاسخ: این گونه نیست که آدم های خلاف کار از انسان های خوب بیشتر عمر کنند، بلکه معمولاً در شرایط عادی انسان های مؤمن نسبت به انسان آلوده به گناه از عمر طولانی تر برخودار می شوند. زیرا ایمان به خدا آرامش روحی بیشتری به انسان می دهد، و انسان مؤمن در کوران های حوادث کمتر آسیب روحی و روانی می بینند و به همان نسبت هم از سلامت جسم برخوردار می شوند. عمرحضرت نوح (ع) را تا ۲۵۰۰ سال نقل کرده اند.۴[۸] ابودنیای معمر که خود را خادم علی(ع) معرفی می کرد عمر طولانی کرد. در زمان خودمان هم می بینیم معمولاً علمای ربانی بیشتر عمر می کنند. مثلاً آیت الله اراکی و آیت الله بهاءالدینی حدود صد سال از خداوند عمر پر برکت گرفتند.
پیری و مرگ طبیعی برای همه افراد بشر طبق قانون خلقت اجتناب ناپذیر است. قرآن می فرماید: خدا همان کسی است که شما را آفرید در حالی که ضعیف بودید، سپس بعد از ناتانی قوت بخشید، و باز بعد از قوت ضعف و پیری قرار داد.۵[۹]
خداوند برای سلامت جسم و روح قوانین و مقرراتی وضع کرده است هر کس از این قوانین پیروی نماید عمر طبیعی می نماید و هر کس به هر مقدار از این قوانین سرپیچی نماید به همان اندازه به پیری و مرگ زودرس گرفتار می آید. افراد با ایمان در پرتو بندگی خدا از سلامت روح و روان برخوردارند. ولی افراد بی ایمان که نقطه اتکاء روحانی ندارند آشفته فکر و نگرانند و این موجب شکسته شدن آنان می گردد. موسی بن جعفر(ع) فرمود: غصه و اندوه بسیار پیری ببار می آورد.[۱۰]
غضب و حسد هر دو شکننده جسم و روح آدمی است و مؤمن واقعی از حسد وغضب نابجا پرهیز می کند. علی(ع) فرمود: قلب های خود را از کینه های نهان پاک کنید چه آن که یک بیماری مهلکی است همانند وبا است.[۱۱]
پس عواملی که موجبات زندگی طبیعی و عمر طولانی می شوند در افراد متقی بیشتر است. بلی ممکن است بر اساس احساس وظیفه در شرایط خاصی جان خود را فدای راه حق نموده و در سنین پایین به شهادت نایل آیند.
[۸]عماد زاده، قصص الأنبیا، ص ۲۰۰٫
[۹]روم (۳۰) آیه ۵۴٫
[۱۰]تحف العقول، ص ۴۰۳٫
[۱۱]غررالحکم، ماده قلب.
