درباره گروه (شیخیه) توضیح دهید.
شیخیه : شیخیگری نوعی تشیع تازه است که در قرن دوازدهم هجری قمری از مذهب شیعه اثنی عشری پدید آمد .
بنیان گذار آن شیخ احمد احسایی است . وی که در زمان فتحعلی شاه در کربلا می زیست ذاتا مرد تیزهوش و زبان داری بوده و شاگردان زیادی هم داشت که در ایران و عراق و جنوب عربستان بسیار معروفیت پیدا کردند .
شیخ احمد احسایی از آنجا که هم به تشیع دلبستگی داشت و هم به فلسفه یونان برای آن که نمی توانست از یکی بریده و به دیگری بپیوندد راهی تازه و چاره ای نواندیشید و سرانجام تغییرات و دگرگونی هایی در تشیع پدید آورد و آن را درقالب های مختلف گاه در لفافه و گاه به طور کنایه عنوان نمود که باعث خشم شیعه های زمان خود شد .برخی از دیدگاه های او و طرفدارانش چنین است :
۱- آفریننده این جهان امامان بوده ، روزی دهنده و گرداننده نیز آنها هستند وخدا رشته کارها را به دست آنان سپرده است . ۲- پیامبر چون به معراج رفت در گذشتن از کره آب ، عنصر آبی خود را و در گذشتن از کره باد عنصر هوایی و در گذشتن از کره آتش عنصر آتشی خود را انداخت تا بتواند از تن وچارچوب مادی به درآید و رها گردد، سپس قادر باشد از کره های آسمانی بگذرد .
۳- در معاد انسان با جسم و عنصر ظاهر نمی شود بلکه در قالب ( هور قلیایی ) است که انسان دوباره جان می گیرد .
۴- انسان دو جسم و جسددارد : نخست جسمی است که از عناصر زمانی آب ، خاک ، هوا و آتش ترکیب شده که آن را مانند لباس گاهی می پوشد و گاهی درمی آورد، هیچ گونه لذت ورنج ، طاعت و معصیت به او نسبت داده نمی شود، در هنگام مرگ این لباس را وامی گذارد، جسد دوم که از آن به ( هور قلیایی ) یاد می کند، جسدی است جاویدان و باقی و فناناپذیر که در جسد ظاهری و محسوس او پنهان است. این جسد هور قلیایی ، مرکب روح و از سنخ اوست و پس از مرگ در قبر مرده باقی میماند .روح انسان در قیامت با همین جسد هور قلیایی بازخواهدگشت و حساب پس خواهد داد و داخل بهشت یا دوزخ خواهد شد .۵- اصول دین چهار اصل است : توحید، نبوت ، امامت و اعتقاد به ( رکن رابع ) .
۶- واژه امام به مفهوم پیشوا شیعه کامل و ( رکن رابع ) می باشد .زمین هرگز از وجودامام و حجت خالی نیست تا آن که خود امام ( یعنی حضرت صاحب ( عج) ظاهر شود .
از این رو به کار بردن اصطلاح امام و حجت بر ( شیعی کامل ) اشکالی ندارد و مهم آن که در هر عصری ، در هر زمانی عادلانی خواهد آمد وهستند که وظیفه شان دفاع از دین و ارشاد خلایق است .
۷- مقصود از امام زمان در روایات ، حضرت صاحب الامر (عج) که غایب است نمی باشد بلکه مقصود از امام زمان ( شیعه کل ) و یا ( رکن رابع ) است که همان حجت های خداوند بر خلق و واسطه هایی میان امام غایب و خلق هستند .
در این باب نگا : شیخیگری ، بابیگری ، مدرس چهاردهی ، کتابفروشی فروغی تهران ،بی تا،مجموع کتاب و تاریخ جامع بهاییت ( نوماسونی ) ، بهرام انواسیبابی ،انتشارات سخن ، تهران ، چاپ پنجم ۱۳۷۴ ص ۶۸ – ۲۴، فصل دوم .
