صوفیان قرآن را چگونه تفسیر می کنند؟
آنها در تفسیر خود با الفاظ بازی می کنند و مقید به حد و حدود و الفاظ و معانی آنها نیستند، بسیار می شود کلمات را با کوچکترین مناسبت، بر یک سلسله معانی که میل دارند تطبیق میکنند، بی اینکه ابداً مراعات لغت و موازین سخن سنجی و ادبی را بنمایند.
بعضی از اقطاب و سران صوفیه می گویند منظور از غضب کردن موسی بر برادرش هارون و گفتن «ما مَنَعَکَ اِذا رَاَیْتُهُم ضَلوا اِلّا تَتَبِعَنَ اَفعَصَیْتَ اَمْری» این بوده که «چرا نگذاشتی آنها گوساله را بپرستند و چرا مانع شدی»؟!
بدیهی است این گفتار خلاف صریح آیه شریفه است، چقدر باید با الفاظ بازی کرد تا چنین معنی را از آیه شریفه در آورد.
نظایر این تأویلات عجیب و غریب در کتب صوفیان فراوان است، صوفیان در این کار تنها نیستند، سایر منحرفان نیز در تفسیر به رأی با آنها همصدا هستند.
روشن است این جریان، هرج و مرج غریبی در تمام پیام ها و تعلیمات و دستورات و معارف و حقایق دینی ایجاد می کند و ارزش همه آنها را از بین می برد، زیرا با این تربیب سدها شکسته می شود و غالب مطالب را ممکن است تأویل کرد و هر آیه و روایتی را بر هر معنی که میل داشته باشیم تطبیق دهیم.
از طرفی قرآن پیروی از متشابهات را قدغن ساخته است و این خود دلیل روشنی بر ابطال طرز تفکر صوفیان است.
