براى ترک گناه شهوانی چه کنم؟

ترک گناه می تواند با یک تصمیم جدی به راحتی انجام شود. اما بسیاری برای تصمیم گیری جدی، سستی می کنند. از این رو می توان برنامه هایی ارائه کرد که تا با عزم و اراده کمتر نیز از گناه دور شد:

۱- ترک زمینه گناه: انسان باید از تمام مسائلی که می تواند مقدمه ساز یک گناه شود، پرهیز کند، و برای این کار می تواند اقداماتی صورت دهد:
الف- کنترل چشم: دقیقا باید مواظب چشم خود بود که مبادا به نامحرم و کلا هر آنچه که شهوت‏ انگیز است، نگاه شود. عن الصادق (ع): «النظر سهم من سهام ابلیس مسموم و کم من نظره اورثت حسره طویله؛[۱] نظر دوختن تیرى مسموم از تیرهاى ابلیس است و چه بسا نگاهى که حسرت درازمدتى را (در دل) به ارث بگذارد»،
همچنین تا حد امکان انسان از حضور در مجالس مختلط یا برخورد با نامحرم پرهیز نماید.
ب- کنترل گوش: باید از شنیدنى ‏هایى که ممکن است به حرام منجر شوند و زمینه ‏ساز حرام هستند پرهیز شود. مانند نوار موسیقى، صداى شهوت‏ انگیز نامحرم و… .
ج-  ترک مصاحبت با دوستان ناباب: دوستانى که باعث مى ‏شوند انسان به گناه کشیده شوند، در واقع دشمن هستند و باید از آنها پرهیز کرد.
طبیعتا خودتان می توانید بیابید که چه عوامل دیگری شما را به گناه نزدیک می کنند و از آنها نیز دوری کنید.

۲- اشتغال به برنامه شبانه‏ روزى: حتما باید شبانه‏ روز خود را با برنامه ‏ریزى صحیح و متناسب وضع روحى و جسمى خود پر کنید و هیچ زمان بطالت نداشته باشید تا نفس شما را مشغول کند. در اوقات بیکارى وسوسه‏ هاى نفس و شیطان به سراغ انسان مى ‏آید و او را به فکر گناه و سپس به خود گناه مى ‏کشاند امیرالمؤمنین على(ع) می فرمایند: «براستى که این نفس (انسانى) پیوسته و مرتب به بدى امر مى ‏کند در نتیجه هر کس آن را به خود واگذارد (و به کارى نگمارد) نفس او را به سمت گناهان مى ‏کشاند»،[۲]

۳- روزه گرفتن: روزه گرفتن قواى حیوانى و شهوانى انسان را تضعیف مى ‏کند اگر قواى شهوانى ضعیف گشت قهرا فکر گناه هم کم‏رنگ مى ‏شود. امام باقر(ع) می فرمایند: « هرگاه شکم پر شود طغیان مى‏ کند»[۳]
تذکر این نکته بسیار ضرورى است که اولا: روزه نباید براى بدن ضررى داشته باشد وگرنه شرعا حرام است. ثانیا: براى کارهاى روزمره مخل نباشد. ثالثا: اگر نه مضر بود ونه مخلّ، فقط روزهاى دوشنبه و پنج‏شنبه باشد نه بیشتر.

۴-  ورزش: هر روز ورزش لازم است البته آن ورزش‏هایى باشد که براى بدن ضررى ندارد مثل نرم دویدن و نرم طناب زدن و انجام حرکت‏هاى کششى و اگر براى روزه گرفتن عذرى هست زمان ورزشى دوبرابر شود مثلا از بیست دقیقه به چهل دقیقه افزایش یابد.

۵- فکر مرگ: یاد مرگ، فکر گناه را یا از بین مى ‏برد و یا کم مى ‏کند که این به شدت و ضعف فرو رفتن در فکر مرگ بستگى دارد اگر انسان با این واقعیت انس بگیرد و  ادامه حیات خود را جدی بگیرد، نتیجه و دامنه هر عمل را در گستره عظیم خودش می بیند و در نتیجه عاقلانه تر عمل می کند. امیرالمؤمنین على(ع) می فرمایند: « یاد کنید (مرگ را) درهم کوبنده لذات را و تیره و تلخ کننده شهوات »،[۴]

سخن آخر این است که این دستورات وقتى نتیجه مى‏بخشد که هر چه دقیق‏تر به آن عمل شود زمان نتیجه آن بستگى به شرایط و خصوصیات افراد دارد، ازاین‏رو پى ‏گیر زمان نتیجه نباید بود فقط هم و غمّ صرف عمل به دستورات شود.

کتب زیر سفارش مى ‏شود:
۱- نردبان آسمان (دروس اخلاق حضرت آیت الله بهاءالدینى)، تدوین و ویرایش: اکبر اسدى.
۲- سلوک معنوى، تدوین و ویرایش: آقاى اکبر اسدى.
۳- خودشناسى براى خودسازى، محمد تقى مصباح یزدى.
معناى مطالعه این کتب عمل کردن به آن از آغاز تا پایان نیست بلکه براى عمل به دستورالعمل‏هاى اخلاقى ترتیبى لازم است که باید با علماى بزرگ اخلاق یا همین نهاد نمایندگى مشورت شود.

[۱]. سفینهالبحار، شیخ عباسى قمى، ماده نظر.
[۲]. الغرر والدرر، باب النفس به نقل از سرالاسراء، استاد على سعادت‏پرور، ج ۱، ص ۵۴۴، ح ۴.
[۳]. المحجهالبیضاء، ملا محسن فیض کاشانى، ج ۵، ص ۱۵۰.
[۴]. الغرر والدرر، باب الموت، به نقل از سرالاسراء، استاد على سعادت‏پرور، ج ۲، ص ۱۵۹.

منبع : شهر سوال