حدیث الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنه از کیست؟

این حدیث از کیست:الحسن و الحسین سیدی شباب اهل الجنه؟

این حدیث شریف با نقل های گوناگون و الفاظ متفاوت، از زبان مبارک پیامبر گرامی اسلام(ص) بیان شده است که به عنوان تبرّک به دو نمونه اشاره می کنیم:

رسول خدا(ص) در توصیف مقام و جایگاه اهل بیت اش فرمود:

۱.”إِنَّ عَلِیّاً وَصِیِّی وَ خَلِیفَتِی وَ زَوْجَتُهُ فَاطِمَهُ سَیِّدَهُ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ ابْنَتِی وَ الحسن وَ الحسین سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّه”(۱)

یعنی این که علی(ع) وصیّ و جانشین من است و همسرش فاطمه(س) دختر من و سرور زنان عالم است و حسن و حسین(سلام الله علیهما) سرور جوانان اهل بهشت اند.

و باز حضرت با بیانی دیگر فرمود:

۲.”حَسَنٌ وَ حُسَیْنٌ سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّهِ مَنْ أَحَبَّهُمَا أَحَبَّنِی وَ مَنْ أَبْغَضَهُمَا أَبْغَضَنِی”(۲)‏

یعنی: حسن و حسین(سلام الله علیهما) دو سرور جوانان اهل بهشت اند، هر که آنان را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر که با آنان دشمنی کند، با من دشمنی کرده است.

ناگفته نماند که این حدیث بیش از دویست بار در منابع اهل سنت آمده است.

آثار و نتایج حدیث «الحسن وَ الحسین سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّه»

آنچه می‏توان از این حدیث- با توجه به نقل های متعدد آن و استثناهایی که در ادامه بعضی از نقل‏ها آمده- استنتاج کرد این است که:

۱. حضرت علی(ع) از امام حسن (ع) و امام حسین(ع) برتر هستند.

۲. حضرت علی(ع) و امام حسن (ع) و امام حسین (ع): معصوم هستند؛ چون به اتفاق شیعه و اهل سنت، پیامبران معصوم هستند و از سوی دیگر امام حسن(ع) و امام حسین (ع) طبق این روایت از پیامبران برترند، پس آنها هم باید معصوم باشند و چون حضرت علی(ع) برتر از امام حسن(ع) و امام حسین (ع) هستند، بنابراین ایشان هم باید معصوم باشند.

۳. حضرت علی (ع) و امام حسن (ع) و امام حسین (ع): از ابوبکر و عمر افضل هستند، به دلیل اینکه آنها معصوم هستند، و شخص معصوم برتر از غیر معصوم است.

نتیجه گیری

از آنچه ذکر شد این نتیجه به دست می­آید که در سند حدیث «سیدا شباب» هیچ خدشه­ای نیست و متن آن هم دلالت می­کند که امام حسن و حسین(ع) افضل اهل بهشت در جمیع خصلتها هستند، پس معصوم و برتر از انبیاء و در نتیجه برتر از خلفاء هم خواهند بود. از سویی دیگر، حضرت علی افضل از امام حسن و امام حسین (ع) هستند، بنابراین از خلفاء سه­گانه هم افضل خواهند بود.

 

____________________

پی نوشت ها:

۱. شیخ صدوق، أمالی الصدوق، لبنان، بیروت، انتشارات اعلمی، سال ۱۴۰۰ ه ق، چاپ پنجم، ص ۵۸.

۲. مجلسی محمد باقر، بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار، تهران، انتشارات اسلامیه، چاپ مکرر، ج‏۴۳، ص ۳۰۴.

منبع: مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی. الحسن 

افعال و صفات بهشتیان