آیا آیه ۱۵۷ سوره ۷ قران با حقیقت ظهور مسیح حدود ۱۰۰۰ سال بعد از موسی تناقض دارد ؟

مسیح بیش از ۱۰۰۰ سال بعد از موسی به دنیا آمد اما در (سوره ۷ آیه ۱۵۷) الله در مورد انجیلی که به مسیح داده شده است با موسی صحبت میکند. علت چیه؟

آیه ۱۵۷ اعراف درباره موسای کلیم یا بنی اسرائیل هم عصر او نیست و این مطلب روشنی است و مفسران هم در این باره اختلاف و بحثی ندارند؛ علاوه اینکه با این فرض، آیه هیچ معنا و مفهومی نخواهد داشت زیرا معنایش این می شود که به مردم بنی اسرائیل زمان موسی می گوید: ای بنی اسرائیل! شرط اینکه در رحمت خاصه من وارد شوید اینست که از دستورات پیامبر اسلام که خودش هنوز نیامده و چند هزار سال بعد می آید اما نشانه هایش را در تورات و انجیل ذکر کرده ام، پیروی کنید! در غیر این صورت، رحمت خاصه من به شما نمی رسد!
می بینید که معنای باطلی است زیرا پیامبر اسلام چند هزار سال بعد به دنیا آمده و معنا ندارد بگوید: ای بنی اسرائیل! از دستورات پیامبری که هنوز به دنیا نیامده پیروی کنید!
این آیه درباره یهودیان و بنی اسرائیل هم عصر پیامبر اسلام است که خطاب به آنها می فرماید: وقتى رحمت خاص بر بنى اسرائیل، منحصرا براى کسانى قطعی شده است که تقوى پیشه کنند و زکات دهند و به آیات ما ایمان بیاورند، در این زمان که زمان بعثت آخرین پیغمبر ماست، مصداق آن اشخاص از بنى اسرائیلی که در کنف رحمت خاصه ما داخل هستند، تنها کسانى خواهند بود که از پیغمبر اسلام پیروى کنند؛ پیغمبری که نشانه هایش به روشنی در تورات و انجیل بیان شده است.

وَ اکْتُبْ لَنا فی‏ هذِهِ الدُّنْیا حَسَنَهً وَ فِی الْآخِرَهِ إِنَّا هُدْنا إِلَیْکَ قالَ عَذابی‏ أُصیبُ بِهِ مَنْ أَشاءُ وَ رَحْمَتی‏ وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ‏ءٍ فَسَأَکْتُبُها لِلَّذینَ یَتَّقُونَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاهَ وَ الَّذینَ هُمْ بِآیاتِنا یُؤْمِنُونَ
الَّذینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِیَّ الْأُمِّیَّ الَّذی یَجِدُونَهُ مَکْتُوباً عِنْدَهُمْ فِی التَّوْراهِ وَ الْإِنْجیلِ یَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ یُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّباتِ وَ یُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبائِثَ وَ یَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتی‏ کانَتْ عَلَیْهِمْ فَالَّذینَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذی أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (اعراف/۱۵۶تا۱۵۷)

و براى ما در این دنیا و آخرت، نیکى مقرّر کن که ما به سوى تو بازگشته ‏ایم. خدا فرمود: عذابم را به هر کس بخواهم مى ‏رسانم و رحمتم همه چیز را فرا گرفته است، پس به زودى آن را براى کسانى که [از شرک، کفر، بت‏ پرستى و ارتداد] مى‏ پرهیزند و زکات مى ‏پردازند و به آیاتم ایمان مى ‏آورند، مقرّر و لازم مى ‏دارم
(همان کسانى که از این رسول و پیامبر «ناخوانده درس» که او را نزد خود [با همه نشانه‏ ها و اوصافش‏] در تورات وانجیل نگاشته مى ‏یابند، پیروى مى ‏کنند پیامبرى که آنان را به کارهاى شایسته فرمان مى‏ دهد، و از اعمال زشت بازمى ‏دارد، و پاکیزه‏ ها را بر آنان حلال مى‏ نماید، و ناپاک‏ها را بر آنان حرام مى ‏کند، و بارهاى تکالیف سنگین و زنجیره ‏ها [ىِ جهل، بى ‏خبرى و بدعت را] که بر دوش عقل و جان آنان است برمى ‏دارد پس کسانى که‏ به او ایمان آوردند و او را [در برابر دشمنان‏] حمایت کردند و یاریش دادند و از نورى که بر او نازل شده پیروى نمودند، اینان همان رستگارانند.
این آیات می فرماید: موسى با هفتاد نفر از قوم بنی اسرائیل به کوه طور رفت؛ آنها از موسى (ع) تقاضا کردند که از خدا بخواهد خود را به آنها نشان دهد! در این هنگام به اذن الهی زلزله عظیمى رخ می دهد و جمعیت هلاک می شوند و موسى (ع) هم مدهوش بر زمین می افتد. هنگامى که به هوش آمد، به درگاه الهی مناجات می کند که متن آنها در آیات ۱۵۵ و ۱۵۶ اعراف آمده است. خدای سبحان هم در پاسخ موسای کلیم، می فرماید: عذاب خود را بر هر کس[از مجرمان و سرکشان] بخواهم نازل می کنم اما رحمتم عام است و فراگیر مگر کسی خود را از لوایش خارج کند اما من آن را برای گروهی حتمی و قطعی قرار داده ام و رحمت خاصم را شامل آنها کرده ام؛ آن گروه کیایند؟ پرهیزکارانی که به آیات من ایمان دارند و زکات می پردازند. (اعراف/ ۱۵۶)
اما بحث آیه ۱۵۷ اعراف:

این آیه در حقیقت، مکمل آیه گذشته درباره صفات کسانى است که مشمول رحمت واسعه پروردگار هستند، یعنى پس از ذکر صفات سه‏ گانه تقوى و ادای زکات و ایمان به آیات پروردگار، در این آیه صفات دیگرى به عنوان توضیح براى آنها ذکر مى‏ کند و آن پیروى از پیامبر اسلام (ص) است، زیرا ایمان به خدا از ایمان به پیامبر (ص) و پیروى از مکتبش جدایى‏ ناپذیر است، همچنین تقوا و زکات نیز بدون پیروى از رهبرى او تکمیل نمى ‏شود.
به واقع تا کنون صحبت از موسای کلیم و قومش بود، اما در اینجا سخن از یهودیانی است که در عصر پیامبر اسلام (ص) بوده اند.
وقتى رحمت خاص بر بنى اسرائیل، منحصرا براى کسانى قطعی شده است که تقوى پیشه کنند و زکات دهند و به آیات ما ایمان بیاورند، در این زمان که زمان بعثت آخرین پیغمبر ماست، مصداق آن اشخاص از بنى اسرائیلی که در کنف رحمت خاصه ما هستند، تنها کسانى است که پیغمبر اسلام را پیروى کنند؛ پیغمبری که نشانه هایش را در تورات و انجیل برای بنی اسرائیل بیان کرده ایم. (۱)
به واقع مفهوم آیه ۱۵۷ اعراف شبیه آیاتی است که اهل کتاب را به التزام به محتویات حقیقی تورات و انجیل فرا می خواند که از جمله آنها، پیروی از پیامبر اسلام است که نشانه هایش در تورات و انجیل ذکر شده و موسی و عیسی (علیهماالسلام) هم به آمدنش بشارت داده بودند:

قُلْ یا أَهْلَ الْکِتابِ لَسْتُمْ عَلى‏ شَیْ‏ءٍ حَتَّى تُقیمُوا التَّوْراهَ وَ الْإِنْجیلَ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ مِنْ رَبِّکُمْ وَ لَیَزیدَنَّ کَثیراً مِنْهُمْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ طُغْیاناً وَ کُفْراً فَلا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْکافِرینَ (مائده/۶۸)

بگو: اى اهل کتاب! شما بر مسلک صحیح و درستى نیستید تا زمانى که تورات و انجیل و آنچه از جانب پروردگارتان به سوى شما نازل شده بر پا دارید، و بى ‏تردید آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده بر سرکشى و کفر بسیارى از آنان مى ‏افزاید، پس بر گروه کافران غمگین مباش

قرآن کریم بشارت حضرت مسیح (ع) به ظهور پیامبر اسلام (ص) را چنین نقل می کند:

وَ إِذْ قالَ عیسَى ابْنُ مَرْیَمَ یا بَنی‏ إِسْرائیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْراهِ وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ یَأْتی‏ مِنْ بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جاءَهُمْ بِالْبَیِّناتِ قالُوا هذا سِحْرٌ مُبینٌ (صف/۶)

و [یاد کن‏] هنگامى را که عیسى پسر مریم گفت: اى بنى ‏اسرائیل! به یقین من فرستاده خدا به سوى شمایم، تورات را که پیش از من بوده تصدیق مى ‏کنم، و به پیامبرى که بعد از من مى ‏آید و نامش «احمد» است، مژده مى ‏دهم. پس هنگامى که [احمد] دلایل روشن براى آنان آورد، گفتند: این جادویى است آشکار!
نکته:
در آیه ۱۵۷ اعراف، به جاى «یؤمنون» (ایمان می آورند)، کلمه «یتبعون» (پیروی می کنند) بکار رفته است و این بهترین تعبیر است؛ زیرا ایمان به آیات خداى سبحان و ایمان آوردن به انبیا و شرایع ایشان، به اطاعت و تسلیم در برابر دستورات ایشان تحقق می یابد. نیزمى‏ فهماند که ایمان به‏ معناى صرف اعتقاد فایده‏ اى ندارد، چون هر قدر هم شخص اعتقاد به حقانیت آیات و شرایع الهى داشته باشد اما اطاعت و تسلیمی نداشته باشد، عملا حق بودن آن آیات را تکذیب کرده است. (۲)

نکته:
در آیه ۱۵۷ اعراف، از رسول خدا (ص) اسمی نبرده و از او با سه وصف "رسول"، "نبى" و "امى" یاد کرده است؛ و در ادامه این اوصاف می فرماید: الَّذِی یَجِدُونَهُ مَکْتُوباً عِنْدَهُمْ فِی التَّوْراهِ وَ الْإِنْجِیلِ (پیامبرى که صفاتش را، در تورات و انجیلى که نزدشان است، مى‏ یابند) ، از این تعابیر به خوبى بدست مى‏ آید که آن جناب در تورات و انجیل هم به همین سه وصف معرفى شده است. در هیچ جاى دیگر قرآن، رسول خدا (ص) به مجموع این اوصاف یک جا توصیف نشده است. (۳)

(۱)- ترجمه المیزان، ج ‏8 ، ص ۳۶۳
(۲)- همان ، ص ۳۶۴
(۳)- همان ، ص ۳۶۳

منبع : پرسمان قرآن