مثل من با مثل یزید بیعت نمی‌کند
مثل من با مثل یزید بیعت نمی‌کند
از آنجا که امام، معصوم است، هیچ خطا و اشتباهی انجام نمی‌دهد و در زمان خود، بهترین شیوه را در عرصه‌های مختلف از جمله در برابر مخالفان و دشمنان دین برمی‌گزیند و با آن علم و درایتی که دارد در شرایطی صلح و در شرایط دیگری جنگ را برای جامعه بهتر می‌داند.
از این رو در زمان معاویه صلح به نفع اسلام و مسلمین بود و در زمان یزید قیام و شهادت، همچنانکه حسنین (علیهماالسلام) انجام دادند.
اما برخی بر این باورند که روش و سیره امام حسن مجتبی(علیه‌السلام) با امام حسین(علیه‌السلام) متفاوت بوده است و سعی بر این دارند تا این گونه جلوه دهند اگر امام حسن(علیه‌السلام) در زمان امام حسین(علیه‌السلام) بود با یزید نیز صلح می‌کرد و اگر امام حسین(علیه‌السلام) در زمان امام حسن(علیه‌السلام) بود بر علیه معاویه به پا می‌خواست.
در پاسخ به آنان باید گفت که ۱۰ سال از امامت امام حسین(علیه‌السلام) در دوران خلافت معاویه سپری شد اما امام حسین(علیه‌السلام) در این ده سال به شیوه برادرش امام حسن(علیه‌السلام) با معاویه برخورد کرد و این که گفته میشود امام حسین(علیه‌السلام) به مفاد صلح نامه احترام گذاشت صحیح نیست زیرا معاویه پیشتربا ترور افرادی از دوستان و پیروان امام علی(علیه‌السلام) همچون حجر بن عدی و عمرو بن حمق خزاعی و… صلح‌نامه را زیر پا گذاشت.
در دوران معاویه شرایط به گونه‌ای بود که صلح به نفع مسلمانان بود زیرا معاویه از صحابه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) بود و موقعیت اجتماعی بیشتری نسبت به فرزندش یزید داشت و علاوه بر این معاویه فردی ظاهر‌الصلاح بود و ظواهر شریعت را نسبت به یزید بیشتر رعایت می‌کرد و افزون بر اینها اگر امام حسن(علیه‌السلام) دست به قیام می‌زد می‌بایست فاتحه شیعیان و اسلام را خواند.
لذا اگر امام حسین(علیه‌السلام) در دوران امام حسن(علیه‌السلام) بود نیز همان شیوه برادرش امام مجتبی(علیه‌السلام) را در پیش می‌گرفت کما اینکه در دوران امام حسن(علیه‌السلام)، امام حسین(علیه‌السلام) مانند سربازی گوش به فرمان ولایت و امام زمان خود، حاضر بود. همچنین اگر امام حسن(علیه‌السلام) در دوران امام حسین(علیه‌السلام) بود، بی‌شک راه و روش برادرش حسین(علیه‌السلام) را در پیش می‌گرفت و دست به قیام می‌زد.
البته ناگفته نماند نه تنها این دو امام بزرگوار اگر به جای یکدیگر بودند شیوه همدیگر را تایید می‌کردند بلکه اگر هریک از امامان معصوم(علیهم‌السلام) به جای دیگری بود راه و روش او را برمی‌گزید. زیرا بر اساس پاره‌ای روایات امامان شیعه جملگی نور واحد شمرده شده‌اند.[۱]
بنابراین هر امامی در دوران خود بهترین روش را در مقابله با دشمن برگزیده است. زیرا آنها معصومند و معصوم از خطا و اشتباه مصون است. پیامبر خدا(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) نیز شیوه و روش حسنین(علیهماالسلام) را تأیید نموده است:
«الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ إِمَامَا حَقٍّ قَامَا أَوْ قَعَدَا؛ [۲]حسن و حسین هر دو امامند چه قیام کنند و چه نکنند»
از جمله «مِثْلِی لَا یُبَایِعُ مِثْلَهُ؛ مثل من با مثل یزید بیعت نمی‌کند»[۳] که امام حسین(علیه‌السلام) ایراد فرمودند به دست می‌آید که این راه و روش شخص امام حسین(علیه‌السلام) نیست، بلکه اگر امام دیگری نیز بود همین روش را درپیش می‌گرفت. زیرا امام (علیه‌السلام) می‌فرماید مثل من با امثال یزید بیعت نمی‌کند. و مثل امام کسی نیست کسی جز معصومان دیگر.
_________________________
پی نوشت:
[۱] کفایه الأثر فی النص على الأئمه الإثنی عشر، ص: ۷۱.
[۲] بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۹۱.
[۳] همان، ج۴۴، ص۳۲۴.
میشه بگید