سحر چیست؟ و چگونه می توان آن را از بین برد؟
سحر چیست؟ و چگونه می توان آن را از بین برد؟
سحرنوعی عمل خارق العاده است که آثاری از خود در وجود انسان ها به جای می گذارد.
سحر و جادو یک واقعیت است و از خود اثر می گذارد. قرآن فراوان به وجود سحر تصریح کرده و آن را مایه جدایی بین زن و شوهر می داند. چنین می فرماید: “(یهود) از آن چه شیاطین در عصر سلیمان بر مردم می خواندند، پیروی می کردند. سلیمان هرگز (دست به سحرنیالود و ) کافر نشد، لکن شیاطین کفر ورزیدند و به مردم سحر تعلیم دادند. (نیز یهود) از آن چه بر دو فرشته بابل “هاروت” و “ماروت” نازل شد، پیروی کردند. (آنها طریق سحر کردن را برای آشنایی به طرز آن به مردم یاد می دادند) و به هیچ کس چیزی یاد نمی دادند مگر این که قبلاً به او می گفتند:ما وسیله آزمایش شما هستیم. کافر نشوید ( و از این تعلیمات سوء استفاده نکنید)، ولی آن ها از آن دو فرشته مطالبی را می آموختند که بتوانند به وسیله آن میان مرد و همسرش جدایی بیفکنند[۱](در صورتی که می باید از آن برای ابطال سحر استفاده کنند)”.
داستانی که مربوط به آیه است، در زمان های قدیم و در عهد سلیمانِ پیامبر(ع) واقع شده است که در سرزمین “بابل” سحرو جادوگری به اوج خود رسیده و موجب آزار و اذیت فراوان مردم شده بود. خداوند این دو فرشته بزرگ (هاروت و ماروت) را به صورت انسان نزد مردم فرستاد تا ایشان با تعالیم خود در مقابل مکر و حیله ساحران مصونیت بخشند. البته در این بین افراد شیطان صفت از چنین موقعیت مناسبی، سوء استفاده کرده و همگام با دیگران از راه و روش ابطال سحرکه نوعی سحر مثبت بود، علیه مردم استفاده می کردند.[۲] … “ولی جمعی از کافران آن ها گفتند: این ها جز سحر آشکار نیست”.[۳] گفت: “شما بیفکنید! و هنگامی که (وسایل سحر خود را) افکندند، مردم را چشم بندی کردند و ترساندند و سحر عظیمی پدید آوردند”.[۴]
“اطرافیان فرعون گفتند: بی شک این ساحری ماهر و دانا است”.[۵]
سحر در روایات و احادیث:
رسول خدا(ص) فرمود: “هر که به سوی جادوگر یا کاهن یا دروغ گویی برود و گفتارش را تصدیق کند، به کتاب خدا کافر شده است”.[۶] شهید ثانی(ره) تعریف زیبایی از سحر دارد: “سحرکلام، نوشته، رُقیه یا متمم و عزائم و مثل آن است که به سبب آن ضرر بر غیر وارد می شود و از آن قبیل است گره می زنند و بین مرد و زنش را از هم جدا می کنند، نیز به کار گیری ملائک و جنّیان و کشف کردن امور غیبی و پنهانی به وسیله آنها”.[۷] علامه مجلسی(ره) در مورد تأثیر سحر فرمود: ” آن چه برای ما از آیات و روایات و آثار معلوم شد، این است که برای سحر یک نوع تأثیر آن هم در بعضی از اشخاص و ابدان (بدن ها) است، مثل ایجاد دوستی و عداوت و اندوه و شادی”.[۸]
نتیجه: به استناد آیات روایات، سحرواقعیت دارد و اکنون از راه های متفاوت مورد استفاده قرار می گیرد. در هرحال سحر از اسرار هستی و ساحر دارای قدرتی نامرئی است که انسان ها هنگام رویارویی با آن متأثر شده و از حالت طبیعی خارج می شوند. سحر یک نوع تأثیر پنهانی است که با طبیعت افراد سازگاری نخواهد داشت و اگر کسی دچار آن شد، می بایست تسلیم شود و یا با نیروی برتری چون توکّل به خدا و خواندن بعضی از آیات و ذکرها آن را از بین ببرد.
“هیچ کس بدون اذن خدا قادر بر کاری نیست: در آیات فوق خواندیم که ساحران نمی توانستند بدون اذن پروردگار به کسی زیان برسانند. این به آن معنا نیست که جبر و اجباری در کار باشد، بلکه اشاره به یکی از اصول اساسی توحید است که همه قدرت ها در این جهان از قدرت پروردگار سرچشمه می گیرد حتی سوزندگی آتش و بُرندگی شمشیر بی اذن و فرمان او نمی باشد. چنان نیست که ساحر بتواند بر خلاف اراده خدا در عالم آفرینش دخالت کند و چنین نیست که خدا را در قلمرو حکومتش محدود نماید، بلکه این ها خواص و آثاری است که او در موجودات مختلف قرار داده، بعضی از آن حُسن استفاده می کنند و بعضی سوء استفاده. آزادی و اختیاری که خدا به انسان ها داده، وسیله ای است برای آزمودن و تکامل آن ها”.[۹]
سحر با چه چیزی دفع می شود؟ باید دانست افرادی که دارای توکّل بالا می باشند و در امور زندگانی از امدادهای غیبی بهره مند هستند، در مقابل تأثیر سحر و جادو مقاومت نشان داده و آن را از اثر ساقط می کنند. به همین جهت انبیا، اولیای بزرگ الهی، علما و بزرگان دین در مقابل سحر ایمن می باشند. استفاده از آیات و خواندن سوره ناس و فلق، و إن یکاد و آیت الکرسی انسان را در مقابل سحر مقاوم می کند.
علامه مجلسی درباره تأثیر سحر می فرماید: “سحر به عوذات (آیه های مذکور و دعاهای مأثور مثل حرز امام جواد سلام الله علیه) و آیات و توکل به خدا دفع می شود”.[۱۰] در مفاتیح الجنان دعاهایی درباره دفع سحر و جادو آمده است.
___________________
[۱] بقره (۲) آیه ۱۰۲.
[۲] جهت کسب اطلاعات بیشتر به تفسیر نمونه، ج ۱، ص ۳۷۰ مراجعه فرمایید.
[۳] مائده (۵) آیه ۱۱۰.
[۴] اعراف (۷) آیه ۱۱۶.
[۵] همان، آیه ۱۰۹.
[۶] سفینه البحار، ج ۱، ص ۶۰۵.
[۷] بحارالانوار، ج ۶۰، ص ۳۱.
[۸] همان، ص ۳۹.
[۹] تفسیر نمونه، ج ۱، ص ۳۷۶.
[۱۰] بحارالانوار، ج ۶۰، ص ۴۱.
منبع : سامانه پاسخگویی به سوالات و شبهات دینی
