اسیر گرفتن در جنگ جایز است یا خیر ؟
تفاوت آیات (انفال، ۶۷) و (محمد، ۴) در چیست که در یکی به مسلمانان اجازه اسیر گرفتن در جنگ داده نمی شود ولی در دیگری اسیر گرفتن اجازه داده شده است؟
بین دو آیه منافاتى نیست، براى این که آیه ۶۷ سوره انفال ناظر به اسیر گرفتن در جنگ، قبل از استقرار و محکم شدن پایه های حکومت و جامعه اسلامی است لذا اسیر گرفتن را نهى مىکند، یعنی در جنگ با دشمنان با جدیت و قاطعیت عمل کنید و از ابتدا به فکر اسیر گرفتن و گرفتن فدیه در برابر آزادی اسیر و … نباشید. به عبارت دیگر اصلا به فکر منافع مادی جنگ نباشید و باید دشمن را بکشید تا بر آن غالب و پیروز شوید.
و آیه ۴ سوره محمد(ص)، ناظر به اسیر گرفتن بعد از استقرار حکومت و قدرتمند شدن مسلمانان است. یعنی اکنون که پایه های حکومت و جامعه مسلمانان محکم شده، دیگر در جنگها به فکر منافع مادی بودن هم اشکالی ندارد، لذا اسیر گرفتن و آزاد نمودن آنها و گرفتن فدیه در قبال آزادی آنان اشکالی ندارد.
بنا بر این گرفتن اسیر تنها در صورتى مجاز است که مسلمانان در موضع قدرت بوده و اطمینان کامل از پیروزى بر دشمن حاصل شود، در غیر این صورت باید با ضربات قاطع و کوبنده و پى در پى قدرت و نیروى دشمن مهاجم را از کار بیاندازند.
اما به محض حصول اطمینان از این موضوع، هدف انسانى ایجاب مىکند که دست از کشتن بردارند و به اسیر کردن قناعت کنند.
این دو نکته مهم "نظامى" و "انسانى" در آیه فوق در عبارت کوتاهى بیان شده است.
(ر.ک: ترجمه المیزان، ج9، ص ۱۷۷؛ تفسیر نمونه، ج7، ص ۲۴۴)
منبع : پرسمان قرآن
