آیا همزاد اذیت میکند؟ آیا وجود همزاد در قرآن ذکر شده است؟

به روز رسانی شده در ۲۰ آذر ۱۴۰۱

قدیم معتقد بودند که همراه با تولد هر انسانی موجودی کاملاً شبیه به او از جنس جن و پری خلق می‌شود

و همگام با او رشد می‌کند و ممکن است گاهی با یکدیگر ملاقات هم داشته باشند.

افسانه‌های مربوط به همزاد در کشورهای جهان و کشور ما می‌گوید که در زمان تولد نوزاد یک جن نیز با او متولد می‌شود که از هر لحاظ شبیه به اوست؛

چه از لحاظ روحی و چه ویژگی‌های بدنی.

این تشابه بقدری زیاد است که اگر همزادانسان دچار شادی یا غم شود در انسان هم تأثیر می‌گذارد

و این حالت به صورت عکس هم ممکن است یعنی با شادی و غم انسان همزادش هم دچار همین حالت می‌شود

به این دلیل است که ما گاهی بی‌دلیل شاد یا غمگین می‌شویم.

البته بحث همزاد اساساً به شکلی که در افسانه‌ها آمده زیاد درست نیست و باید گفت که همزاد نوعی تجزیه نفس

یا به تعبیر امروزی فرافکنی روح توسط خود فرد هم نیست.

در باورهای قدیمی عوام در ایران چندین موجود افسانه‌ای و تخیلی رواج داشته‌است از جمله موجوداتی به نام همزاد.

بنابراین باورها، هر شخص دارای همزادی است که در جایی به نام دنیای از ما بهتران به‌طور هم‌زمان با او زندگی می‌کند و رشدی همگام با آن شخص دارد

اگر منظور شما از همزاد ، آن‌چه در زبان برخی عامّه مطرح است که هر انسانی همزاد ی از جن‌ّ و شیطان دارد که گاهی او را اذیّت می‌کند،

۱. اصل وجود جن‌ّ، نکته‌ای است که قرآن مجید به آن اذعان دارد.

۲. شیطان و جنّی که در فرهنگ دینی اطلاق شده‌، بر مطلق موجود پنهانی‌، اعم از باشعور و بی‌شعور، دلالت دارد.

۳. از آیات قرآنی استفاده می‌شود که شیطان‌، موجودی شرور و موذی و مضرّ است که

درصدد ایجاد دو دستگی و اختلاف‌افکنی و فتنه بین مردم می‌باشد.

این‌ها گوشه‌ای از واقعیّات موجود است‌، امّا این که این موجودات‌، انسان‌ها را آزار می‌دهند یا اشکال عجیب و غریبی دارند;

سم را رو دم دارند; موذی و پرآزار و کینه‌توز و بدرفتارند که ممکن است از ریختن یک ظرف آب داغ در یک نقطه خالی‌

خانه‌هایی را به آتش بکشند و موهوماتی دیگری از این قبیل‌، صحّت ندارد.

خلاصه آن‌که‌، اصل وجود موجودی پنهانی به نام جن‌، مسلّم است‌،

امّا این که همزاد انسان باشد و او را اذیّت کند یا خرافه‌های دیگری از این دست‌، مطلب عوامانه‌ای است که صحّت ندارد.

( با استفاده از یکصد و هشتاد پرسش و پاسخ‌، آیت‌اللّه مکارم شیرزای‌، ص ۵۵۲، نشر برگزیده‌. )