آیا آفرینش محصول اندیشه است؟

سؤال باید روشن تر پرسیده شود، یعنی اگر منظور از اندیشه این باشد که آفریننده هدف و غرضی از آفرینش داشته باشد باید یک نکته توجه را کرد:
با نگاهی به نظم موجود در آفرینش (چه تک تک آفریده ها زمینی، دریائی، آسمانی، غول پیکر و میکروسکپی و غیره و چه مجموعه نظام) عقل آدمی پی به وجود صانعی حکیم و عالم می برد، قطعا وقتی سازنده بالاترین بهره عقل را داشته باشد حتما باید اندیشه ای پشت این آفرینش باشد.
قرآن کریم نیز در آیات زیادی به این اندیشه اشاره کرده است، مثلا:
وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما باطِلاً ذلِکَ ظَنُّ الَّذینَ کَفَرُوا فَوَیْلٌ لِلَّذینَ کَفَرُوا مِنَ النَّار، ما آسمان و زمین و آنچه را میان آنهاست بیهوده نیافریدیم این گمان کافران است واى بر کافران از آتش (دوزخ)! (سوره ص آیه۲۷)

وقتی آفرینش هدفدار باشد، قطعا از اندیشه ای سرچشمه گرفته است.

همچنین خداوند در آیه دیگری آفرینش انسان را دور از هرگونه بی خردی اعلان کرده است:
أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناکُمْ عَبَثاً وَ أَنَّکُمْ إِلَیْنا لا تُرْجَعُون‏، آیا گمان کردید شما را بیهوده آفریده‏ایم، و بسوى ما باز نمى‏گردید؟ (سوره مؤمنون آیه ۱۱۵)

شاید این آیه صریح ترین پیام قرآن مبنی بر پشتوانه حکیمانه داشتن آفرینش انسان باشد، خصوصا اینکه اگر بدانیم انسان برترین موجود آفرینش می باشد، وقتی برترین موجود هدفمند باشد و سائر موجودات نیز در خدمت او، قطعا همه عالم محصول چنین اندیشه ای خواهد بود.

منبع : پرسمان قرآن