چه رابطه ای بین آیه ۵۷ اعراف و آیه ۵۵ طه و مسئله آفرینش انسان وجود دارد ؟

قرآن کریم می فرماید: منهاخلقناکم و فیها نعیدکم و منهها نخرجکم تارۀ اخری (طه/۵۵)، ما شما را از خاک افریدیم و به ان باز میگردانیم و بار دیگر شما را از ان بیرون می اوریم.
در یک سایت قرآنی این مطلب نوشته شده بود: پس از مردن انسان، تمام بدن وی میمیرد و متلاشی میشود بی جز یک عنصر که در پایین ستون فقرات قرار دارد که این عنصر نه میپوسد و نه میسوزد و خلاصه اینکه هرگز نمی میرد.پیامبر اسلام در حدیثی به این عنصر اشاره کرده و می گوید:کل ابن ادم یاکله التراب الا عجب الذنب منه خلق و فیه یرکب(تمامیت فرزند ادم را خاک میخورد به جز استخوان انتهای پایین ستون فقرات از ان فریده شده و بر ان نیز سوار میشود. )
در قران ایه ی ۵۷ سوره ی اعراف می فرماید:
(همانگنه که باران می اید و در زمین مرده ی بی گیاه ‍ گیاهان سر در میاورند مردگان نیز اینگونه از زمین در می ایند.)
حال شما این ایات را با حدیث پیامبر اسلام مقایسه کرده و نظر خود را بنویسد.
۱- حدیث نبوی مورد اشاره، در منابع اهل سنت یعنی صحیح بخاری و صحیح مسلم آمده )أخرجه مسلم فی الفتن حدیث ۱۴۲ و أخرجه البخاری فی تفسیر سوره ۳۹، باب ۳ ، به نقل از تفسیر القرآن العظیم/ابن کثیر/ج‏8/ص۳۲۳) و در نقل دست کم برخی اسناد این روایت افرادی ضعیف دیده می شوند.

این حدیث ظاهرا در منابع روایی شیعه نقل نشده است (بنده نقلی نیافتم)

۲- لزومی ندارد که هر اعتقاد مذهبی را با مهر تأیید علمی باور نماییم. وقتی خبری از مُخبر صادق رسد، دیگر جای تردید و بحث بود و نبود دلیل علمی نیست! گاهی دلایل عقلی محکم از صدق یک گفتار و درستی یک مطلب پشتیبانی می کند و همین برای ما کافی است.

۳- قرآن کریم در آیات فراوانی از زندگانی بعد از مرگ یا همان برانگیخته شدن از قبور و آغاز جهانی دیگر خبر داده است که به دو مورد از این آیات که متناسب با این بحث است، اشاره می کنیم:
أَ وَ لَمْ یَرَ الْإِنْسانُ أَنَّا خَلَقْناهُ مِنْ نُطْفَهٍ فَإِذا هُوَ خَصیمٌ مُبینٌ
وَ ضَرَبَ لَنا مَثَلاً وَ نَسِیَ خَلْقَهُ قالَ مَنْ یُحْیِ الْعِظامَ وَ هِیَ رَمیمٌ
قُلْ یُحْییهَا الَّذی أَنْشَأَها أَوَّلَ مَرَّهٍ وَ هُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلیمٌ (یس/۷۷تا۷۹(
آیا انسان نمى ‏داند که ما او را از نطفه ‏اى بى ‏ارزش آفریدیم؟! و او (چنان صاحب قدرت و شعور و نطق شد که) به مخاصمه آشکار (با ما) برخاست! و براى ما مثالى زد و آفرینش خود را فراموش کرد و گفت: «چه کسى این استخوانها را زنده مى‏ کند در حالى که پوسیده است؟!» بگو: «همان کسى آن را زنده مى‏ کند که نخستین بار آن را آفرید و او به هر مخلوقى داناست!

جالب این که قرآن مجید با جمله کوتاه «و نسى خلقه» تمام پاسخ سؤال کننده را داده است، هر چند در ادامه توضیح بیشتر و دلائل افزونتر نیز ذکر کرده است و مى‏ گوید: اگر آفرینش خویش را فراموش نکرده بودى، هرگز به چنین استدلال واهى و سستى دست نمى‏ زدى! اى انسان فراموشکار! به عقب بازگرد، و آفرینش خود را بنگر، چگونه نطفه ناچیزى بودى، و هر روز لباس تازه‏ اى از حیات بر تن تو پوشانیده شد! تو دائما در حال مرگ و معاد هستى؛ از جمادى مُردى و نامى شدى، و از جهان نباتات نیز مُردى و حیوان گشتی، از عالم حیوان نیز مردى، انسان شدى. اما توى فراموشکار همه اینها را به طاق نسیان زدى! حال مى‏ پرسى چه کسى این استخوان پوسیده را زنده مى ‏کند؟! این استخوان هر گاه کاملا بپوسد تازه خاک مى‏ شود، مگر روز اول خاک نبودى؟

لذا بلافاصله به پیامبر اسلام (صلّى اللّه علیه و اله) دستور مى‏ دهد که به این فراموشکار «بگو: کسى او را زنده مى‏ کند که در روز نخست او را ایجاد کرد» و اگر فکر مى‏ کنید این استخوان پوسیده، وقتى که خاک شد و در همه جا پراکنده گشت، چه کسى مى‏ تواند آن اجزا را بشناسد و از نقاط مختلف گردآورى کند؟ پاسخ آن نیز روشن است: «او از هر مخلوقى آگاه است» و تمام ویژگیهاى آنها را مى‏ داند! کسى که داراى چنین «علم» و چنان «قدرتى» است مسأله معاد و احیاى مردگان مشکلى برایش ایجاد نخواهد کرد)با استفاده از تفسیر نمونه، ج‏18، ص: ۴۵۵ و ۴۵۹(

یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنْ کُنْتُمْ فی‏ رَیْبٍ مِنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَهٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَهٍ ثُمَّ مِنْ مُضْغَهٍ مُخَلَّقَهٍ وَ غَیْرِ مُخَلَّقَهٍ لِنُبَیِّنَ لَکُمْ وَ نُقِرُّ فِی الْأَرْحامِ ما نَشاءُ إِلى‏ أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ نُخْرِجُکُمْ طِفْلاً ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ وَ مِنْکُمْ مَنْ یُتَوَفَّى وَ مِنْکُمْ مَنْ یُرَدُّ إِلى‏ أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکَیْلا یَعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْمٍ شَیْئاً وَ تَرَى الْأَرْضَ هامِدَهً فَإِذا أَنْزَلْنا عَلَیْهَا الْماءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ وَ أَنْبَتَتْ مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهیجٍ ، ذلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَ أَنَّهُ یُحْیِ الْمَوْتى‏ وَ أَنَّهُ عَلى‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدیرٌ (حج/۵و۶(

اى مردم! اگر در رستاخیز شک دارید، (به این نکته توجّه کنید که:) ما شما را از خاک آفریدیم، سپس از نطفه، و بعد از خون بسته شده، سپس از «مضغه» [چیزى شبیه گوشت جویده شده‏]، که بعضى داراى شکل و خلقت است و بعضى بدون شکل تا براى شما روشن سازیم (که بر هر چیز قادریم)! و جنین‏ هایى را که بخواهیم تا مدّت معیّنى در رحم (مادران) قرار مى‏ دهیم (و آنچه را بخواهیم ساقط مى ‏کنیم) بعد شما را بصورت طفل بیرون مى ‏آوریم سپس هدف این است که به حدّ رشد و بلوغ خویش برسید. در این میان بعضى از شما مى ‏میرند و بعضى آن قدر عمر مى ‏کنند که به بدترین مرحله زندگى (و پیرى) مى ‏رسند آن چنان که بعد از علم و آگاهى، چیزى نمى ‏دانند! (از سوى دیگر،) زمین را (در فصل زمستان) خشک و مرده مى ‏بینى، اما هنگامى که آب باران بر آن فرو مى ‏فرستیم، به حرکت درمى ‏آید و مى ‏روید و از هر نوع گیاهان زیبا مى ‏رویاند! ، این بخاطر آن است که (بدانید) خداوند حق است و اوست که مردگان را زنده مى ‏کند و بر هر چیزى تواناست.
در این آیات به دو نمونه روشن براى اثبات معاد جسمانى استدلال شده:
یکى از طریق توجه به تحولات دوران جنینى و دیگرى از طریق تحولات زمین به هنگام نمو گیاهان.

منبع : پرسمان قرآن