آیا معاویه پسر ابوسفیان بود یا فرد دیگر؟

مادر معاویه از جمله زنان بد نام عرب بود که سابقه چندان موجهی در تاریخ اسلام و قبل از آن نمیتوان برای او یافت در اینکه هند مادر معاویه به خاطر دین اسلام و نسبت به شخص پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دشمنیهای شدید نموده است در میان تمام مورخان اتفاق نظر وجود دارد زیرا که سوابق او در تاریخ اسلام بسیار روشن است و رفتار ناروای او در حق حمزه عموی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در جنگ احد مشهور است علاوه بر آنکه وی اهانت های زیادی به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و تازه مسلمانان می نمود.

برخی از منابع این زن را بدسابقه و زناکار دانستهاندبه طوری که بیشتر مورخین معتقدنداساساً هند در مکه به تمایلات نامشروع شهرت داشت.(۱)
بنابراین چندان بیاساس نیست که برخی معاویه را به غیر از آنچه که مشهور است – فرزند ابوسفیان – نسبت دادهاند.
درباره ازدواج هند با ابوسفیان گفته شده که مافربن عمرو یکی از افراد بنی امیه سخت دلباخته هند بود تا آنجا که داستان روابط آنها در کوی و برزن بر سر زبان ها افتاد، هند از وی بار گرفت! هنگامی که بارداریش آشکار شد و یا اینکه نزدیک بود ظاهر گردد، مافربن عمرو از مکه فرار کرد و به نزد نعمان بن منذر پادشاه مشهور عرب حیره رفت تا اینکه از وی در کار خود کمک بخواهد در غیاب او بود که ابوسفیان با هند ازدواج نمود.(۲)
هشام بن محمد کلبی نسب شناس مشهور و زبردست عرب در کتاب مثالب و اصمعی ادیب گفتهاند: معاویه در دوران جاهلیت به چهار نفر منسوب میشد که نام آنها بدین قرار است:
۱. عماره بن الولید از بنی مخزوم.
۲. مافربن عمرو از بنی امیه.
۳. ابوسفیان از بنی امیه.
۴. عباس بن عبدالمطلب از بنی هاشم.(۳)
بیشتر مورخان معاویه را به یکی از این مردان منتسب می دانند(۴) .
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم وقتی مکه را فتح نمود هند مادر معاویه را به خاطر ارتکاب جنایات سزاوار مرگ دانسته بود(۵) اما او با زیرکی در میان زنان مخفی شده و خود را به حضرت صلی الله علیه و آله و سلم رسانید و اسلام آورد و به پیامبر صلّی الله علیه و آله گفت :
ما بر چه چیزی با تو بیعت کنیم؟!
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: بر اینکه زنا نکنید.(۶)
امّا بعد از ظهور اسلام معاویه پسر ابوسفیان محسوب گشت چون هند قبل از اسلام آوردنش غیر از ابیسفیان شوهر رسمی نداشت و معاویه هم بعد از ازدواج آنها و در خانه ابیسفیان تولد یافت.

پاورقی:

۱. عسکری، مرتضی، عایشه در اسلام، ج ۱، ص ۱۰ و محمد بن عقیل علوی حضرمی، النصایح الکافیه لمن یتولی معاویه.
۲. ابی الفرج اصفهانی، الاغانی، بیروت، ج۹، ص۵۳ ـ ۵۰.
۳. ابن جوزی، تذکره الخواص، بیروت، ص ۱۱۶.
۴. زمخشری، ربیع لابرار، ج ۳ باب القربات و لانساب و شرح نهج البلاغه، ج ۱، ص ۳۳۶ و الاغانی، ج ۹، ص ۴۹ و ۵۰.
۵. آیتی، تاریخ اسلام، تهران، دانشگاه، چاپ ششم، ۱۳۷۸، ص ۴۶۳.
۶. عسکری، مرتضی، پیشین، ج۱، ص۱۲.
منبع: نرم افزار پاسخ – مرکز مطالعات و پاسخ گویی به شبهات