چرا پیامبر به مدینه هجرت کرد؟

مهمترین دلیل هجرت رسول خدا به مدینه، سرسختی و لجبازی مشرکین قریش در برابر دعوت رسول خدا(ص) از یک سو، و تشدید آزار پیامبر و مسلمانان توسط مشرکین، از سوی دیگر می باشد. به گونهای که در طول ده سال دعوت علنی حضرت در مکه تنها افراد اندکی آنهم بیشتر از بردگان و محرومان به حضرت ایمان آوردند، و بسیاری از آنها توسط اشراف مکه تحت شکنجه قرار گرفتند و عده ای مانند یاسر و همسرش سمیه به شهادت رسیدند.
لذا رسول خدا(ص) در پی یافتن مأمنی میگشتند تا از این وضع ناگوار رهایی یابند؛ و بتوانند به تبلیغ دین اسلام بپردازند، در این راستا مأمنی در حبشه پیدا شد و مسلمانان در دو نوبت به آن دیار مهاجرت نمودند. تا این که افرادی از مردم یثرب(مدینه) دعوت پیامبر اسلام(ص) به گوش شان خورد و جذب حقانیت اسلام و قرآن شدند. در دو نوبت در دو سال آخر قبل از هجرت در موسم حج و در منی با پیامبر بیعت نمودند.
در سال سیزدهم بعثت در عقبه منی هفتاد و پنج تن از مردم یثرب با پیامبر بیعت نمودند و متعهد شدند که در صورت هجرت پیامبر به یثرب از آن حضرت در برابر تهاجمات قریشیان دفاع نماید. پیامبر نیز متعهد شد که در اولین فرصت ممکن به سوی شان هجرت نماید. قریشیان از موضوع مطلع شدند و در دارالندوه توطئه نمودند و بنا گذاشتند پیامبر را به قتل برسانند که پیک حق این توطئه را به اطلاع پیامبر رساند و امام علی در بستر پیامبر خوابید و پیامبر با مخفی کاری تمام با همراهی ابوبکر به مدینه هجرت نمودند. (۱)
آیه دوم سوره انفال مربوط به همین قضیه است. خداوند متعال در این آیه می فرماید: “هنگامی که کافران بر ضد تو فکر می‏کنند تا تو را زندانی کنند یا بکشند یا تبعید نمایند، آنان با خدا از در حیله وارد می‏شوند و خداوند حیله آنان را به خودشان بر می گرداند”.
بر این اساس، پیامبر تصمیم گرفتند مکه را ترک نماید، اما رهایی از دست مشرکان کار آسانی نبود. از این رو، برای نجات دادن جان پیامبر، مقرر شد که یک نفر در رختخواب ایشان بخوابد تا مشرکان تصور کنند که پیامبر بیرون نرفته و درون خانه است.
پیامبر، علی(ع) را انتخاب کرد. علی(ع) در بستر پیامبر خوابید. پاسی از شب که گذشت، خانه پیامبر توسط چهل نفر محاصره شد. آنان از شکاف در به داخل خانه نگاه کردند و وضع خانه را عادی دیدند و گمان کردند پیامبر در خوابگاه خویش خوابیده است، در حالی که پیامبر از خانه خارج شده بود. (۲)

پی نوشت ها:
۱. محمد بن سعد، طبقات الکبری، ج ۱، ص ۲۲۷ ؛ عبد الملک بن هشام، سیره ابن هشام، ج ۱، ص ۴۸.
۲. سیره حلبی، ج ۲، ص ۳۲.
منبع: نرم افزار پیامبرمهربانی – مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی