آیا در روایت آمده که حضرت رسول(ص) در مورد کسی نفرین نمی کردند؟

در روایت آمده است که حضرت رسول(ص)در مورد کسی نفرین نمی کردند. چرا امام سجاد(ع)در پایان دعای درخواست عافیت و شکر از خداوند درخواست نابودی دشمن به هر صورت ممکن کرده است؟

پاسخ:
اشخاص یا گروه هایی که از راه راست منحرف می شوند، مستحق لعن و نفرین هستند. اولین نفرین کننده خدای متعال است. اگر نفرین به حق، امری مذموم وناپسند بود، خدای متعال آن را به کار نمی برد.
در قرآن مجید درباره کفّار و منافقان و ابلیس و اذیّت کنندگان خدا و رسول خدا(ص) و مفسدان و قاطعان رحم و ستمکاران و. . . لعن به کار رفته. درباره کفار آمده است: “انّ الله لعن الکافرین و أعدّلهم عذاباً سعیراً؛ خداوند کفار را لعنت و نفرین کرده و برای آن ها عذاب دردناکی را مهیّا نموده است”.(۱)
رسول گرامی اسلام نیز تابع خدای متعال بود. در مواقع لازم، نفرین و یا اقدام به آن هم می کرد که هم در قرآن در داستان مربوط به مباهله با مسیحیان نجران موضوع ملاعنه و نفرین رسول خدا آمده، هم در بعضی از روایات نمونه هایی از این قبیل داریم که به یکی از آن ها اشاره می شود:
“ابن ابی الحدید” در شرح نهج البلاغه می‏گوید: عمرو بن عاص، از کسانی بود که در “مکّه” پیامبر را آزار و دشنام می‏داد. در مسیر او سنگ می‏ریخت تا آسیبی به پیامبر برسد، زیرا حضرت در شب‏های تاریک از منزل بیرون می‏آمد و طواف کعبه می‏کرد. “عمرو بن عاص” یکی از کسانی بود که هنگامی که “زینب” دختر “رسول اللّه” به قصد هجرت به “مدینه”، از “مکّه” خارج شد، به تعقیب او پرداختند. او را چنان تهدید کردند و ترساندند که جنین خود را ساقط کرد؛ هنگامی که این سخن به گوش پیامبر رسید، بسیار ناراحت شد و تمام آن گروه را لعن و نفرین کرد.(۲)
نفرین در جای خود کاربرد خود را دارد و نمی توان آن را با دعا عوض کرد، خصوصا برای دشمنان خدا و دین او لازم است.
چنان که قرآن کریم و روایات پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین علیهم السلام بر این نکته دلالت دارند. حضرت نوح(ع) این گونه دعا می‌کرد:
“ای پروردگار من! هیچ یک از کافران را بر روی زمین مگذار(همه را نابود و هلاک گردان) چه آن که اگر زنده بمانند، هم بندگانت را گمراه می‌کنند، هم جز فرزندانی ـ مثل خودشان ـ فاجر و کافر و گناهکار نمی‌آورند. “(۳)
حضرت پس از این نفرین می‌گوید: “ای پروردگار من! مرا و پدر و مادرم را و همه کسانی را که با ایمان به خانه من وارد شدند و مهمان من بودند، ‌نیز همه مردان و زنان مؤمن را بیامرز، اما چیزی جز هلاکت و نابودی برای ستمکاران میفزا”.(۴)
تبرّی و تولّی(که به معنی اظهار تنفر و بیزاری از دشمنان خدا و پیامبر و ولایت و اظهار دوستی نسبت به دوستان خدا و پیامبر و اهل بیت است) از فروع دین می‌باشد. زیارت‌نامه‌های پیامبر و امامان به ویژه زیارت عاشورا که پر از لعنت و سلام است، بیانگر تولّی و تبرّی می‌باشد.
پی نوشت ها:
۱. احزاب(۳۳) آیه ۶۴.
۲. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین علیه‏السلام، ج‏۳، ص۴۷۶.
۳. نوح(۷۱) آیه ۲۵ ـ ۲۷.
۴. همان، آیه ۲۸.
منبع: نرم افزار پیامبر مهربانی – مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی