تغافل در چه مواردی کار برد دارد؟

این سخن حضرت علی(ع) :(( من لم یتغافل عن کثیر من الامور تنغصت عیشته. کسی که از بسیاری امور تغافل نکند آرامش و آسایش خود را متزلزل و ناموزون نموده است.)) در مواردی کار برد دارد؟

پاسخ:

تغافل یعنی انسان در مقابل خطاهای دیگران طوری رفتار کند که آنها تصور کنند که این شخص اصلاً متوجه خطای آنان نشده است.
بنابراین مولای متقیان به این اصل اساسی توجه دارد که نه تنها گذشت، از فضایل اخلاقی انسان های پاک سرشت است بلکه هنر مردان الهی در این است که خود را به تغافل بزنند. یعنی با اینکه چیزی را دیدند ولی به گونه ای رفتار می کنند که شخص مقابل خیال می کند که وی کار اورا ندیده است و تغافل از غفلت است و غفلت یعنی ندانستن و تغافل یعنی خود را به ندانستن زدن.
کسی که می خواهد زندگی همراه با آرامش و با آسایشی داشته باشد و دیگران از او ناراضی نگردند بایستی در زندگی خود گذشت داشته باشد وگرنه در مقابل هر خطائی اگر بخواهد با او درگیر شود دیگر برایش دوستی باقی نخواهد ماند و این همان است که مولای متقیان فرمود چنین کسی که خود را به ندانستن نزده و از خطای دیگران چشم پوشی نکرده، زندگی خوبی نخواهد داشت زیرا در اثر برخورد دیگران، دوستی ها به دشمنی مبدل می شود و زندگی که پر از کینه باشد به یقین آرامش نخواهد داشت.
انسان ها خطاهای زیادی در گفتار، رفتار و کردار خود، در زندگی فردی و اجتماعی دارند که اگر انسان بخواهد به تک تک آن کاستی ها توجه کند، از زندگی و کار و فکر خود خواهد افتاد. فلذا باید بسیاری را نادیده بگیرد و فقط به برخی که به او نزدیک است و توان رسیدگی دارد، بپردازد.

پاورقی:

۱. آمدی، عبد الواحد. غرر الحکم، قم، دفتر تبلیغات. ۱۳۶۶ش، ص۴۵۱، فصل ۴، روایت ۱۰۳۷۵.
منبع: نرم افزار پاسخ – مرکز مطالعات و پاسخ گویی به شبهات