ضمیر (هو) با (لا اله الا هو) خوانده می شود یا با (الرحمن الرحیم)؟

در دعای ((استغفر الله الذی لا اله الا هو الرحمن الرحیم الحی القیوم و اتوب الیه)) ضمیر (هو) با (لا اله الا هو) خوانده می شود یا با (الرحمن الرحیم)؟

پاسخ:

این روایت از امام صادق ـ علیه السلام ـ است که می فرمایند هر کسی در هر روز شعبان هفتاد مرتبه این ذکر را بخواند در افق مبین نوشته خواهد شد.(۱) و در موقع خواندن باید بگوییم: ((استغفر الله الذی لا اله الا هو و سپس بگوییم الرحمن الرحیم…))
هو را با لا اله بایدخواند،اگر هو را با الرحمن الرحیم بخوانیم جمله ناقص می شود و ترجمه دعا این خواهد شد: «طلب مغفرت می کنم از خدایی که نیست خدایی مگر، او رحمان و رحیم است». در حالی که صحیح این است که گفته شود: «طلب مغفرت می کنم از خدایی که نیست خدایی مگر او، رحمان و رحیم و زنده و پایدار از صفت های این خدای یگانه است و به سوی او بر می گردم».
از نظر ادبی نیز «لای نافیه» در «لا اله الا هو» باید اسم و خبر داشته باشد لذا «هو» بدل از خبرلا می باشد و باید در جمله «لا اله الله هو» خوانده شود و تجزیه و ترکیب ادبی چنین خواهد شد:
لا = نافیه للجنس
اله = اسم است برای لا
الا = از حروف استثناء و دلالت بر حصر می کند یعنی جز خداوند متعال خدای دیگری وجود ندارد.
هو = بدل است از خبر محذوف که در اصل جمله چنین بود: لا اله «موجود» الا هو که در ادبیات عرب با آوردن «هو» «موجود» را حذف می کنند.

پاورقی:

۱. حر عاملی، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۹ق، ج۱۰، ص۵۱۰، ب۳۰، ح۱۳۹۸۰.
منبع: نرم افزار پاسخ – مرکز مطالعات و پاسخ گویی به شبهات