برخورد پیامبر(ص) با کسانی که نظر مخالف داشتند چگونه بود؟

پیامبر دشمنان و مخالفان گوناگونی داشت که برخورد حضرت با آنان متفاوت بود، گروهی از مخالفان حضرت کفّار و بت‌پرستانی بودند که قصد محو و نابودی اسلام را داشتند و بارها برای جنگ با پیامبر لشکرکشی می‌کردند. حضرت در برابر آنان ایستادگی می‌کرد و در جنگ‌ها معمولاً کفار شکست می‌خوردند.
گروه دیگر منافقان بودند که نسبت به دین اسلام صمیمی نبودند و گرایش مخفیانه خود به بت‌پرستی را حفظ کرده بودند، سردسته آنان شخصی به نام “عبدالله بن اُبیّ” بود. قصد تسلط بر مدینه را داشت که با ورود پیامبر به این شهر، نقشه‌های او نقش بر آب شد.
علاقه عمومی مردم مدینه به پیامبر، او و پیروانش را وادار کرد که اسلام را بپذیرند، ولی در واقع آنان آماده بودند که به محض یافتن موقعیتی علیه اسلام به پا خیزند، از این رو لازم بود که همواره از سوی پیامبر نسبت به فعالیت آنان مراقبت شود. پیامبر در حالی که مراقب آنان بود، نسبت به آنان با صبر و تحمل و شکیبایی برخورد می‌کرد. امیدوار بود که در نهایت موفق شود که به صورت درستی هدایت و ارشاد شوند.
عبدالله بن ابیّ سردسته منافقان با وجود مشکلاتی که برای مسلمانان ایجاد می‌کرد، پیامبر با رفق و مدارا با او برخورد می‌نمود تا در سال نهم هجری درگذشت. (۱)
گروه دیگر یهود و نصارا بودند، پیامبر با افرادی که از یهود و نصارا بودند و با حضرت در حال جنگ و نبرد نبودند، با صلح و دوستی برخورد می‌کرد و اعلام کرد: یهودی، صائبی یا مسیحی، هر کس که به خدا و قیامت ایمان داشته و به حق عمل کرده باشد، خوفی بر او نیست. (۲)
خداوند به پیامبر و مسلمانان دستور می‌دهد با کسانی که با شما در امر دین نجنگیده‌ و شما را از وطن شان اخراج نکرده‌اند، با عدالت و انصاف رفتار نمایید که خدا مردم با عدالت را دوست می‌دارد. (۳) پیامبر با همین روشن با مخالفان برخورد می‌کرد.
برای آگاهی بیش تر به کتاب سیاست خارجی پیامبر اسلام از سید غضنفر علی جعفری مراجعه نمایید.

پی‌نوشت‌ ها:
۱. سید غضنفر علی جعفری، سیاست خارجی پیامبر، ص ۸۹ ـ ۹۲.
۲. مائده(۵) آیه ۶۹.
۳. ممتحنه(۶۰) آیه ۸.
منبع: نرم افزار پیامبر مهربانی – مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی