چرا پیامبر(ص) خسرو پرویز را لعن کرد؟

چرا پیامبر خسرو پرویز را لعن کرد. اصلا مگر اسلام با نفرین کردن مخالف نیست.

پاسخ:
“لعنت‌” به معنای طرد و دور ساختنی که با خشم و غضب آمیخته باشد، می‌باشد، پس لعنت خداوند یعنی دور ساختن کسی از رحمت خویش و محروم ساختن او از تمام نعمت‌ها و برکات که از طرف او به بندگان می‌رسد.

در فرهنگ اسلامی لعن و نفرین مؤمن منع شده است.

حضرت باقر(ع) فرمود: “چون لعنت از زبان کسی در باره دیگری بیرون آید، لعن میان لعنت کننده و لعنت شده، تردد و نَوَسان کند.

اگر مجوزی در لعنت شده دید، بر او وارد می‌شود و گر نه به خود لعنت کننده باز می‌گردد”. (۱)

رسول خدا(ص) فرمود: “لعن مؤمن مانند کشتن او است”. (۲)

البته گاهی انسان کاری می‌کند که حرمت خود را می‌شکند و مستحق لعن و نفرین می‌گردد، تا جایی که خدای مهربان بر او لعنت می‌فرستد.

خداوند متعال در قرآن کریم گروه‌ها و اشخاصی را مورد نفرین و لعنت خویش قرار داده است‌؛

از جمله‌:

۱. تکذیب کنندگان:
تکذیب کنندگان کتاب آسمانی قرآن و حق.(۳)

۲. کافران:
کافرانی که در حال کفر از دنیا می‌روند. (۴)

۳. استکبارگران:
زورگویانی. (۵)

۴. ابلیس‌:
“و لعنت بر تو خواهد بود تا روز قیامت‌”. (۶)

بنا بر این اگر در متون تاریخی دیده می شود که پیامبر خسرو پرویز را مورد نفرین قرار داده، به جهت آن است که وی تکذیب کننده پیامبر و کتاب آسمانی قرآن بود.

نیز از کافرانی بود که در حال کفر مرد. همچنین زورگو و استکبارگر بود و این ویژگی ها از طرز رفتار او با نامه رسول خدا آشکار می شود.

در کتاب طبقات می‏نویسد: (۷)

چون رسول خدا خبر یافت که خسرو پرویز نامه‏ اش را پاره کرده است گفت: خدایا! پادشاهی اش را پاره پاره ساز.

“خسرو” به “باذان” عامل خود در یمن نوشت:

از طرف خود دو مرد دلیر نزد این مردی که در حجاز است، بفرست تا خبر وی را برای من بیاورند(در پاره‏ ای مآخذ(۸): تا او را نزد من بیاورند) “باذان” قهرمان خود را با مردی دیگر فرستاد.

همراه آن دو، نامه ‏ای هم نوشت تا به مدینه آمدند.

نامه “باذان” را به رسول خدا- صلّی اللّه علیه و آله- دادند. رسول خدا لبخند زد، و آن دو را در حالی که به لرزه افتاده بودند، به اسلام دعوت کرد و گفت:

امروز بروید و فردا نزد من بیایید تا تصمیم خود را به شما بگویم.

فردا که آمدند، به آن دو گفت:

به امیر خود(باذان) بگویید که پروردگار من دیشب هفت ساعت از شب گذشته(شب سه شنبه دهم ماه جمادی الأولی سال هفتم هجرت) شیرویه پسر خسرو را بر وی مسلّط ساخت و او را کشت.

فرستادگان “باذان” با این خبر نزد وی بازگشتند و او خود و دیگر ایرانی زادگانی که در یمن بودند، به دین اسلام درآمدند.

______________

پی نوشت ها:
۱. مصطفی دشتی، معارف و معاریف، واژه لعن، ج۸، ص۷۴۹، نشر دانش، قم: ۱۳۷۶ش.
۲. محمد محمدی ری‌شهری، میزان الحکمه، واژه لعن، شماره حدیث ۱۸۲۳۳.
۳. بقره‌(۲) آیه ۱۵۹.
۴. همان، آیه ۱۶۱.
۵. قصص‌(۲۸) آیه ۴۲.
۶. حجر(۱۵) آیه۳۵.
۷. محمد بن سعد واقدی، طبقات، ج ۱، ص ۲۶۰، چاپ بیروت: ۱۳۸۰ش.
۸. حلبی، انسان العیون، ج ۳، ص ۲۴۷؛ سیره زینی دحلان(حاشیه انسان العیون)، ج۳، ص ۶۳؛ ابن اثیر، کامل، ج ۲، ص ۲۱۳.

نامه پیامبر

منبع: نرم افزار پیامبر مهربانی – مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی