آیا در قرآن کریم هم توسل به پیامبران توصیه یا نقل شده است؟
در قرآن کریم به صراحت آمده:
“لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون؛(۱) گمان نکنید کسانی که در راه خدا کشته شده‌اند، مرده‌اند بلکه زنده و در پیشگاه پروردگار خود روزی می‌خورند”.
طبق این آیه اولیا و انبیا الهی که در راه خدا شهید شده‌اند، دارای حیات برتری در عالم آخرت‌اند. کسانی که به آنان توسل می‌جویند، از ارواح پاک شان استمداد می‌کنند و آن ها را واسطه قرار می‌دهند. حال پیامبر(ص) که خود مربی و راهبر شهیدان است به طریق اولی از حیات متعالی و جاودانه برخوردار است و در مقامی بس رفیع و والا قرار دارد و با مبنای قرانی می توان ایشان را در حاجات خود واسطه قرار دهیم.
بر اساس آیه: “فتلقی آدم من ربه کلمات فتابه علیه؛(۲) پس آدم از پروردگارش کلماتی را آموخت و خدا توبه او را پذیرفت”.
بسیاری از مفسران اهل سنت گفته‌اند که مراد از کلمات که حضرت آدم به آن ها متوسل گردید، نام پیامبر و اهل بیتش بوده است.(۳) اگر این تفسیر قبول باشد، معلوم می‌شود که حضرت آدم به وجود نورانی پیامبر و اهل بیت(ع) که هنوز به حسب ظاهر به دنیا نیامده و تولد جسمانی آن ها از نسل خود آدم و هزاران سال بعد تحقق یافت، توسل جسته است.
کسانی که اهل توسل‌اند، به مقام معنوی پیامبر و ائمه متوسل می‌شوند. مقام معنوی آن ها در زمان حیات و بعد از رحلت در هر دو صورت نزد خداوند محترم و عزیز است. در موثر بودن مقام معنوی تفاوت بین زنده بودن یا نبودن شان نیست.(۴) همان گونه که در روایات دینی شیعه و سنی به زیارت قبور آن ها تأکید شده و اگر مرده باشند و اثری از آنان نباشد، زیارت قبور آن ها چه معنا دارد؟ !
از همه روشن‌تر در قرآن کریم در جریان بینایی حضرت یعقوب چنین آمده که حضرت یوسف به برادرانش فرمود:
“اذهبوا بقمیصی هذا فالقوه علی وجه ابی یات بصیرا؛(۵) اکنون این پیراهن مرا ببرید و بر چهره پدرم افکنید تا دیدگانش باز و بینا شود”. در قرآن در ادامه ماجرا آمده:
“فلما ان جاء البشیر القاه علی وجهه فارتد بصیراً؛(۶) بس چون بشارت دهنده آمد آن(پیراهن) را بر رخسارش افکند، ناگهان بینا گردید و دیده انتظارش به وصل روشن شد”.
در این ماجرای قرآنی به صراحت آمده لباس بی روح که یک پارچه بود، به دلیل آن که مدتی با جسم یوسف پیامبر تماس داشته، باعث بینایی یعقوب گریده، چگونه می‌تواند کسی تردید کند که قبر پیامبر و امام معصوم که بدن مطهر آن ها در آن جا مدفون است، باعث شفا و برکت و یاری متوسلان نگردد؟ آیا روح پیامبر و امام معصوم به اندازه لباس که پارچه‌ای بیش نیست، نزد خداوند ارزش ندارد؟ !!
پی‌نوشت ها:
۱. آل عمران(۳) آیه ۱۶۹.
۲. بقره(۲) آیه ۳۷.
۳. مناقب ابن مغازلی، ص ۶۳؛ در المنثور، ج ۶؛ ینابیع الموده، ص ۹۷.
۴. همان، ص ۱۰۰.
۵. یوسف(۱۲) آیه ۹۳.
۶. همان، آیه ۹۶.
منبع: نرم افزار پیامبر مهربانی – مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
