کدام یک از معجزات پیامبر اکرم به طور مستقیم در قرآن کریم بیان شده است؟

حضرت محمد صلى الله علیه و آله در طول رسالت ۲۳ ساله خویش معجزاتى داشت؛ کدام یک از معجزات ایشان به طور مستقیم در قرآن کریم بیان شده است؟!

پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله علاوه بر قرآن مجید- که اعجاز جاودانه آن آشکار و بدیهى است- معجزات فراوانى دارد که بعضى از آنها در آیات قرآن و کتاب‏هاى سیره‏ نویسان ثبت شده است. شمارى از این معجزات عبارت است از:

۱. اسراء
«اسراء» همان حرکت شبانگاهى پیامبر صلى الله علیه و آله از مسجد الحرام تا مسجدالاقصى است. «۱» این سفر در «یک شب»، در بیدارى و با همین پیکر مادى تحقّق یافت؛ نه در شب‏ها و روزهاى طولانى یا در عالم خواب و با روح به تنهایى. آیات قرآنى و شواهد تاریخى، بر وقوع این سفر دلالت آشکار دارند. قرآن کریم مى‏ فرماید: سُبْحانَ الَّذِی أَسْرى‏ بِعَبْدِهِ لَیْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِی بارَکْنا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیاتِنا إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ «۲»؛ «منزّه است آن [خدایى‏] که بنده‏اش را شبانگاهى از مسجدالحرام به سوى مسجدالاقصى- که پیرامونش را برکت داده‏ ایم- سیر داد تا از نشانه ‏هاى خود به او بنمایانیم که او همان شنواى بینا است». این رویداد از طریق شیعه و اهل سنت نقل و در کتاب‏هاى روایى و تاریخى، فراوان به آن پرداخته شده است. البته جابه جایى در فضا و پیمودن مسافت‏ هاى طولانى در زمان کوتاه، در زندگانى دیگر پیامبران نیز سابقه داشته است؛ چنان که درباره سلیمان علیه السلام مى‏خوانیم: وَ لِسُلَیْمانَ الرِّیحَ غُدُوُّها شَهْرٌ وَ رَواحُها شَهْرٌ وَ … «۳»؛ «و باد را براى سلیمان [رام کردیم‏] صبحگاهان مسیر یک ماه را مى‏ پیمود و عصر گاهان مسیر یک ماه را». افزون بر این، شواهد عینى و تجربى بسیار وجود دارد که برخى از اولیاى الهى، مسافت‏ هاى طولانى را در زمانى کوتاه پیموده و به اصطلاح‏ «طى الارض» داشته ‏اند. البته آنچه گفته شد، تنها درباره «اسراء» و حرکت شبانگاهى پیامبر صلى الله علیه و آله از مسجدالحرام به مسجدالاقصى است که خود مقدمه «معراج» به شمار مى‏آید. «معراج» از معجزات ویژه‏اى است که اسرار و لطایف عمیق‏ ترى دارد و از نشانه ‏هاى برترى پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله و شرافت وى بر تمام جهانیان است.
۲. شق القمر
از دیگر معجزات برجسته پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله «شق القمر» است. قرآن مى‏ فرماید: اقْتَرَبَتِ السَّاعَهُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ «۱»؛ «قیامت بسیار نزدیک شد و ماه شکافت».
«انشقاق قمر»، در پاسخ مشرکانى صورت گرفت که درخواست چنین کارى داشتند، تا به ارتباط پیامبر صلى الله علیه و آله با علم و قدرت بى‏پایان الهى پى برند. «۲» از آنجایى که حضرت محمد صلى الله علیه و آله واپسین پیامبر است، دوران پس از وى «آخر الزمان» خوانده مى شود و بعثت او، نشانه نزدیک شدن قیامت است؛ زیرا در مقایسه با عمر جهان هستى، زمان پس از پیامبر اسلام اندک مى ‏نماید. بهترین دلیل بر وقوع این حادثه در زمان آن حضرت، آیه بعد همین سوره است که از سرسختى و تداوم انکار مشرکان- با وجود رؤیت این معجزه شگفت‏ آور- پرده برمى‏ دارد: وَ إِنْ یَرَوْا آیَهً یُعْرِضُوا وَ یَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ «۳»؛ «و هرگاه نشانه‏اى ببینند، روى بگردانند و گویند، سحرى همیشگى است». البته چنین انشقاق‏ هایى در زندگانى پیامبران گذشته نیز سابقه داشته و به صورت ضعیف ‏تر جلوه ‏گر شده است؛ چنان که درباره موسى علیه السلام آمده است: فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِیقاً فِی الْبَحْرِ یَبَساً «۱»؛ «و راهى خشک در وسط دریا براى آنان باز کن». در بخشى دیگر از داستان آن حضرت مى‏ خوانیم: ضربه عصاى موسایى سنگ را شکافت و دوازده چشمه آب جوشید: وَ قَطَّعْناهُمُ اثْنَتَیْ عَشْرَهَ أَسْباطاً أُمَماً وَ أَوْحَیْنا إِلى‏ مُوسى‏ إِذِ اسْتَسْقاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِبْ بِعَصاکَ الْحَجَرَ فَانْبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَهَ عَیْناً قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُناسٍ مَشْرَبَهُمْ … «۲»؛ «و آنان را به دوازده عشیره که هر یک امتى بودند، تقسیم کردیم و به موسى- وقتى قومش از او آب خواستند- وحى کردیم با عصایت بر آن تخته سنگ بزن؛ پس از آن دوازده چشمه جوشید و هر گروهى آبخور خود را شناخت».
۳. گفت و شنود درختان‏
در نهج البلاغه آمده است: روزى پیامبر صلى الله علیه و آله براى ایجاد انگیزه گرایش به اسلام در یکى از افراد قریش، در برابر دیدگان او درختى را مخاطب قرار داد. درخت از جاى خود حرکت کرد و نزد پیامبر صلى الله علیه و آله ایستاد و سپس به دستور آن حضرت به جاى اولیه خود بازگشت. «۳» در واقع ه‏اى دیگر، درختى به رسالت پیامبر اعظم گواهى داد. «۴» این دو معجزه نیز مورد اتفاق علماى شیعه و اهل سنت است و در کتاب‏هاى متعدد آنها نقل شده است. البته گفت و گو و فرمانبرى جمادات، گیاهان و حیوانات در زندگانى پیامبران گذشته نیز سابقه داشته است؛ چنان که «هدهد» و دیگر حیوانات از سلیمان علیه السلام فرمانبرى داشتند. «۱» چهار پرنده کوبیده شده نیز به فراخوان ابراهیم علیه السلام پاسخ مثبت دادند و پرواز کنان به سوى او شتافتند: قالَ فَخُذْ أَرْبَعَهً مِنَ الطَّیْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَیْکَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلى‏ کُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتِینَکَ سَعْیاً … «۲»؛ « [خداوند] فرمود: [اى ابراهیم‏] پس چهار پرنده برگیر و آنها را پیش خود ریز ریزگردان، سپس بر هر کوهى پاره‏اى از آن‏ها قرار بده؛ آنگاه به سوى تو مى‏آیند». آنچه گفته شد، نمونه ‏هایى از توانمندى انسان‏هاى کامل است که در پرتو بندگى خدا و اتصال به قدرت بى‏ انتهاى او، در برابر دیدگان مردمان جلوه‏ گر شده است. گفتنى است کتاب‏هاى تفسیرى، روایى و تاریخى، بیش از سه هزار مورد از معجزات و کرامات رسول اکرم صلى الله علیه و آله را ثبت کرده‏اند. از پیامدهاى زیباى گفت و گو در این زمینه، رسیدن به روشن بینى و توسعه فضاى فکرى، شکسته شدن حصارهاى مادى و راه‏یابى به دریاى بى‏ کران نورانیت معنوى است.

منبع: نرم افزار پرسمان دانشجویی