چرا ایران برای خود پیامبر ندارد؟

چرا خدا در قرآن می آورد که ما از هر ملتی پیامبری فرستادیم در صورتی که ایران برای خود پیامبر ندارد و پیامبر اسلام(ص) نیز از اعراب می باشد؟

پاسخ:
در قرآن نفرموده ما از هر ملتی پیامبری فرستادیم. بلکه در آیه ۲۴ فاطر می فرماید: و ان من امه الا خلا فیها نذیر = و هر امّتی در گذشته انذارکننده‏ای داشته است.
این آیه می فرماید در همه امتها پیامبر بوده(خلا فیها) ولی نمی فرماید که پیامبرشان حتما از خود آن امتها بوده است.(خلا منها).
پس همه امت ها “نذیر” یعنی پیامبر داشته و به دین آن پیامبر، دعوت شده اند ولی لازم نیست پیامبر از خود آن مردم باشد، بلکه همین که دعوتش توسط خود آن پیامبر یا اوصیای آن پیامبر یا عالمان از اصحاب آن پیامبر به مردم برسد، کافی است.
اگر می خواست اعلام کند که پیامبر باید از خود آن قوم باشد، می فرمود “الا خلا منها نذیر ” یعنی از آن امت پیامبری بوده؛ در حالی که فرموده “الا خلا فیها نذیر ” یعنی در آن امت پیامبری بوده و مکتب آن پیامبر برای آن مردم بیان شده است.
البته ممکن است موانع اجازه نداده باشد دعوت آن پیامبر به افراد یا جماعاتی برسد. در این صورت آن افراد و جماعات از “مستضعفان فکری ” خواهند بود که خدا وعده اجمالی به غفران آنان داده است.(۱)(۲)
پس در بعضی قرن ها و در بعض امت ها پیامبر نبوده، اما دعوت پیامبران به همه امت ها رسیده و حجت بر آنان تمام شده است.
البته ممکن است افراد یا جماعاتی باشند که به دلیل موانع حجت به آنان نرسیده باشد که آنان مستضعف فکری بوده و خدا با آنان معامله مستضعفان فکری خواهد کرد.
مطلب دیگر این که پیامبران گر چه به طور طبیعی در یک کشور و بین یک قوم و به زبان آنها مبعوث می شوند، ولی دعوتشان قومی و قبیله ای نیست و اختصاص به آن قوم و آن کشور ندارد. بلکه در گذر زمان توسط خودشان یا اوصیایشان به دعوت اقوام و مردم کشورهای دیگر هم تاقدام می کنند و پیامشان نجاتب خش برای انسان ها است.
بنا بر این ما به عنوان مردم ایران نباید فقط دنبال پیامبر ایرانی باشیم. بلکه باید دنبال پیامبران خدا باشیم و پیام و هدایت پیامبران را بشنویم و به دستورات آنان گوش دهیم و امروز ما مانند دیگر انسان ها باید به پیام پیامبر خاتم گوش فرادهیم و ایمان آوریم.
گر چه بنا بر روایات و تواریخ در ایران باستان پیامبری ظهور کرده که تاریخ او را زرتشت می نامد، ولی ما امروز از میراث وحیانی او مطلب قابل توجه و یقینی ای در دست نداریم که سرلوحه عقیده و عمل خود قرار دهیم و چون پیامبران حلقه های یک زنجیر هستند و همه به یک حقیقت و راه که همان راه توحید و بندگی و انسان بودن است، دعوت می کنند، طبیعی است که باید تابع پیامبر آخرین که تایید کننده و ادامه دهنده راه پیامبران قبل و تکمیل کننده دین آنان است، باشیم.
اما پیامبران همه از عرب نبوده اند، بلکه تعداد کمی(چهار نفر ) از آنان عرب بوده اند و تعداد زیادی از بنی اسرائیل می باشند که عرب نیستند و در اقوام دیگر هم پیامبرانی بوده اند که ما از اسم و تاریخ آنان اطلاعی نداریم و قرآن هم فقط به نام و سرگذشت محدودی از پیامبران اشاره کرده است و بیشتر پیامبران تاریخ شناخته شده ای ندارند.
پی نوشت ها:
۱. نساء(۴)، آیه ۹۸.
۲. طباطبایی، محمد حسین، المیزان، ترجمه موسوی همدانی، قم، انتشارات اسلامی، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۵۲-۵۳.
منبع: نرم افزار پیامبر مهربانی – مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی