چرا در شب معراج، پیامبر اکرم از جبرئیل در مورد پدیده هاى آن جا سؤال کردند؟
اگر پیامبر اکرم(ص) علم لدنّى داشتند، پس چرا در شب معراج، از جبرئیل در مورد پدیدههاى آن جا سؤال کردند؟
پاسخ:
اگر به حقیقتِ علم غیب موهبتى و لدنّى پیامبران و امامان و از جمله حضرت رسول اکرم(ص) توجه شود، هیچ منافاتى میان آن علم و آن پرسشگرى وجود نخواهد داشت. باید توجه داشت که علم رسول خدا، محصول درجه برترى وجود اوست؛ و از این رو چون این کمال وجودى را به موهبت الهى به دست آورد، نه در سایه پرورش و آموزش دیگران؛ علم و معرفت او هم از درون خودش جوشیده، از مقام ولایت و قرب او سرچشمه دارد. و به این جهت علم او داراى خواص و لوازم زیر است:
۱. علم پیامبر همیشگى و مستمر است. این دانش پیوسته با سرچشمه غیبى خود در ارتباط بوده، مدام قوّت مى پذیرد و افزایش مىیابد و این افزایش دانش و معرفت رسول گرامى، لازمه اتصال وجودى وى به جهان غیب و ربوبیت است و از همین روست که رسول گرامى(ص) مدام مى فرمودند «پروردگارا علم مرا افزون فرما». ۲. رسول خدا هرگاه بخواهد چیزى را بداند، خداوند او را مى آموزد؛
و در واقع حضرت حق با این کار رسول خدا را مورد حمایت و عنایت مستمر خویش قرار مى دهد. ۳. علم پیامبر به دور از خطا و خلاف است؛ چرا که علم او چون علم حصولى نیست، بلکه یک علم لدنّى و شهودى است؛ و معرفت شهودى هم مصون از خطا و نسیان مى باشد. در شب معراج، حضرت رسول خواست بداند؛ و خداوند با نشان دادن حقایقى او را آموخت. حضرت با معرفت شهودى خود آن وقایع را مشاهده نمود و یافت و با مواجهه با آنها و پرسشگرى از جبرئیل، علم خود را افزون ساخت و اینها هیچ یک با علم لدنّى رسول خدا بر اساس آنکه علم پیامبر مستمر و پویا بوده نه مطلق و ایستا و دائماً در حال افزایش و قوّت است، منافات ندارد؛ زیرا، افزایش کمى و کیفى لازمه ذات علم لَدنّى است و نباید پنداشت که علم لدّنى یعنى علمى که قابلیّت افزایش و قوت در او نیست. علاوه بر آنکه با حصول چنین رخدادى – یعنى شهود بواطن عالم هستى و وقوف به حقایق، آثار و ویژگىهاى آن بر اثر شدت اتصال وجودى به جهان غیب – حضرت از علمى برخوردار شدند که براى دیگران امکان دسترسى به آن در این حد و گستردگى و عمق وجود ندارد.
منبع: نرم افزار پرسمان دانشجویی
