۳۰۰ سال خوابیدن اصحاب کهف آیا واقعیت دارد؟

در جواب چند نکته است که خدمتتان عرض می کنم:
۱- این یک اعجاز الهی بود که مثل دیگر اعجازها که ظاهرا شما در آنها هم انقلت دارید.جناب نوری اگر در یکی از این اعجازها تمر کز داشته باشید برایتان بهتر است چون جوابها برای شما مشخص است.

۲. خداوند بر چنین کاری ـ زنده نگه داشتن بدون آب و غذا ـ توانا است و این جا هم برای نشان دادن قدرت خود ممکن است چنین کاری را انجام داده باشد.

۳. آن چه مسلّم است این است که خداوند از راه عادی به آن‌ها آب و غذا نمی‌رسانده است‌، ولی احتمال دارد از راه هایی که ما از آن آگاهی نداریم‌، رسانده باشد.

۴- مساله عمر دراز مدت یک مساله غیر علمی نیست چه اینکه طول عمر هیچ موجودزنده ای – از نظر علمی – میزان ثابت و معینی ندارد که با فرا رسیدن آن مرگ حتمی باشد .

۵- خوابهایی در جهان طبیعت وجود دارد که مصرف غذای بدن در آنها بسیارناچیز است مانند زمـسـتـان خوابی

۶ – از آیات قرآن درباره سرگذشت آنها برمی آیدکه طرز خواب آنها با خوابهای معمولی فرق بسیار داشته است بلکه خوابی شبیه حالت مرده – با چشم گشوده – داشته اند بعلاوه قـرآن مـی گـوید : نور آفتاب به درون غارآنها نمی تابید از سوی دیگر می گوید : ما آنها را بسوی راسـت و چـپ بـرمـی گـردانیدیم و این نشان می دهد که آنها در حال یکنواختی کامل نبوده اند و عوامل مرموزی که هنوز برای ما ناشناخته مانده است آنها را به سمت راست و چپ می گردانده تا به ارگانیزم بدن آنها صدمه ای وارد نشود .( تفسیر نمونه ج ۱۲ ص ۴۰۶ مکارم شیرازی – ناصر و دیگران.)

پرسش:
آیا این داستان یک تقلید و کپی بر گرفته از افسانه های سایر ملل پیشین نیست ؟

پاسخ:
در مورد اینکه آیا این داستان در غیر قرآن مجید، نقل شده است یا نه؟ و آیا در تورات و انجیل کنونی اشاره ای به آن دیده می شود؟

پاسخ سؤال اول، مثبت و پاسخ سؤال دوم منفی است. زیرا این ماجرا به گفته مورخان مدتها بعد از میلاد مسیح (ع) رخ داده است، و تاریخ آن را بعضی میان سالهای ۲۴۹ تا ۲۵۱ میلادی ذکر کرده اند، بنابراین ممکن نیست اشاره ای به آن در تورات یا انجیل آمده باشد، در کتاب اعلام قرآن می خوانیم:«اروپائیان قصه اصحاب کهف را به طور خلاصه چنین نقل می کنند: در زمان دکیوس (۲۴۹ تا ۲۵۱) که مسیحیان را سخت شکنجه می داد هفت تن از جوانان اشراف به غار پناهنده شدند، و دکیوس دستور داد که بر دهانه غار دیواری بکشند تا از گرسنگی و تشنگی بمیرند، ولی هفت تن در غار به خواب گران فرو رفتند، و ۱۵۷ سال بعد در زمان «تئودز دوم» بیدار شدند اروپائیان اصحاب کهف را به نام «هفت تن خفتگان افسوس» نامیدند.

در بخش دیگری از این کتاب آمده است: قصه اصحاب کهف نخستین بار در قرن پنجم میلادی بوسیله «ژاک» اهل «ساروک»که خلیفه کلیسای سوریه بوده است در یک رساله سریانی تشریح شده، و این رساله را شخصی به نام «گوگویوس» تحت عنوان «جلال شهداء»، از سریانی به لاتینی ترجمه کرده است. این ماجرا بازتاب وسیعی در تواریخ اسلامی و ادبیات شرقی و غربی پیدا کرده، و حتی در آثار ادبی «روس» و «حبشه» تلویحات و اشاراتی به این داستان وجود دارد. بنابراین سرگذشت مزبور تنها در قرآن مجید نیامده بلکه در آثار تاریخی دیگران نیز به آن اشاره شده است.
اما اینکه منظورتان از سایر ملل کدام است باید مشخص کنید.

پرسش:
آیا از نظر علمی ممکن است کسی عمر طولانی چند صدساله داشته باشد؟ خواه این عمر در بیداری بگذرد یا در خواب عمیق؟

پاسخ :
برای اینکه طرز تفکر دانشمندان امروز را درباره این مسأله اجمالا بدانیم، نمونه ای از تحقیقاتی که اخیرا در مطبوعات علمی انتشار یافته را ذیلا از نظر می گذرانیم:

در یکی از این مطبوعات، تحت عنوان آیا آدمی بر مرگ پیروز خواهد شد چنین آمده است: در سال ۱۹۳۰ زیست شناس مشهوری به نام «متالینکف» سعی کرد ثابت کند که حیات ابدی بالقوه در خود طبیعت وجود دارد و وظیفه علم آن است که بر اسرار زندگی جاوید دست یابد. سپس می افزاید: جانداران ساده تر مثل، تک یاخته ای ها در واقع مرگ ناپذیرند، چون به طور لایتناهی از طریق تقسیم یاخته ای زنده می ماند … بنابراین چه جای تعجب که زندگانی جاوید بالقوه در موجودات عالیتر که از میلیونها یاخته تشکیل شده اند مصداق داشته باشد، و ما دانشمندان باید به اسرار آن دست یابیم.

در بحث دیگری از این مقوله تحت عنوان خواب ششصد میلیون ساله می خوانیم: چنین اندیشه هائی پیوسته قوت می گرفت تا اینکه پروفسور «ایتنجر» به مفهوم عملی آن پرداخت؛ او می گوید هم اکنون ما می توانیم از حیات ابدی سخن بگوئیم زیرا در قلمرو تئوری و نظریه، امکان زندگی جاوید اثبات شده است، و در زمینه تکنیک به جائی رسیده ایم که می توانیم این نظریه را عملا پیاده کنیم: سپس از ادامه حیات از طریق انجماد سخن گفته می افزاید: وقتی درجه حرارت بدن خیلی پائین آید جریان زندگی آنقدر کند و آرام می شود که تقریبا از سلطه زمان می گریزد، و هنگامی که درجه حرارت بدن ما، به «صفر مطلق» (صفر مطلق تقریبا ۲۷۰ درجه سانتیگراد زیر صفر معمولی است) نزدیک می شود با همان مقدار انرژی که در شرایط عادی تنها برای یک ثانیه زیستن کفایت می کند می توان قرنها زندگی کرد!

سپس از بلورهای نمکی سخن می گوید که مربوط به صد میلیون سال قبل است و در آن فسیلهائی از باکتریهای آن زمان وجود داشته، و نامبرده آن را در محیط مناسبی کشت کرده و زنده شده و تکثیر نسل نموده (یعنی در حقیقت این باکتری بعد از یکصد میلیون سال از خواب بیدار شده اند)، نامبرده بعد از این ماجرا این بلورها را از نقاط مختلف جهان از جمله از مناطقی که مربوط به ششصد میلیون سال قبل! است جمع آوری کرده، و فسیلهای باکتری های آن را کشت می نماید، و با نهایت تعجب می بیند آنها نیز از خواب گران خود برخاستند! و به این ترتیب «رکورد ششصد میلیون سال عمر» را برای این موجودات زنده ذره بینی ثابت می کند!او معتقد است از نظر علمی این امر درباره انسان نیز می تواند وجود داشته باشد (و این انجماد درست در لحظه قبل از مرگ صورت می گیرد و با شرایط خاصی حاصل می شود که هیچ گونه لطمه ای بر ارگانهای بدن وارد نشود((پیام قرآن ج۵ ص۲۱۰)

منبع : پرسمان قرآن