ریاضتهایی که در مکاتب غیر اسلامی وجود دارد و باعث ایجاد تواناییهایی در انسان می شود چه حکمی دارد ؟

در پاسخ شما یاد آور می شویم که کلاً رستگاری و سعادت و تکامل انسان در انجام وظایف دینی است و تهذیب و تزکیه نفس یعنی پاکسازی روح از آلودگیها و رذائل اخلاقی آن هم در پرتو تعلیمات و رهنمودهای ارزشمند پیامبر اسلام و امامان معصومین « علیهم السلام » میسر می باشد و تقویت اراده و تمرکز قوی و ریاضت شرعی در همین انجام وظیفه است انسانی که به طور دقیق و عمیق و پیگیر به دستورات دینی عمل کند و در راه تحصیل رضایت و خشنودی خدا تلاش و فعالیت و فداکاری نماید و رد طریق بندگی و عبودیت خداوند مجاهده داشته باشد به مقامات عالی و درجات عالی نائل خواهد شد که قدرت تصرف در کائنات را هم پیدا خواهد کرد . کلاً ریاضتهای غیر شرعی و ورزشهای غیر دینی مطلوب شرع نیست و اگر انسان به جائی هم برسد یعنی روحش دارای قدرتی شود مانند آنچه مرتاضان هندی انجام می دهند و توانائیهایی کسب می کنند این ریاضتها مطلوب خداوند نیست و قرب بخدا را همراه ندارد .
ما بسیاری از بزرگان را داشته ایم مه در اثر عمل کردن دقیق به اسلام و تهذیب اخلاق و تزکیه نفس در قلمرو دینی و با استفاده از تعلیمات ائمه معصومین اهل کرامت بودند نمونه آن مرحوم حاج شیخ جواد آقا تهرانی قدس سره بود که کتاب ایشان آئین زندگی و درسهای اخلاق اسلامی بسیار مفید و راه گشاست . خلاصه کلام اینکه سیر و سلوک و تربیت نفس و کسب مراحل برتر در دین مبین و روش ائمه « علیهم السلام » داریم اما به مقصد کشف و شهود و کسب قدرت نیست . مؤمن به اطاعت می اندیشد و اگر به قدرتی رسید باز اسیر قدرت خویش است نه اسیر آن که همانا تفسیر عزت برایم و من همین است . خداوند نیز قول داده است که با اطاعت انسان را به مقامات برساند اما باز هدف همان اطاعت است و در حدیث قدسی می خوانیم : بنده من ! مرا اطاعت کن تا تو را مثلی از خویش قرار دهم یعنی با چشمی فراتر بینی و با گوشی دیگر بشنوی و . . .
آرای ! معلوم است که اگر کسی گندم بکارد/ کاه هم بدست می آورد . اطاعت برای قرب است/ ثواب هم می آید اما زیانکار کسی است که فقط ثواب را و یا آثار را بخواهد . در داستان زیبایی آمده است که امام صادق « علیه السلام » شخصی از مرتاضان را دیدند که کارهای عجیب و اخبار شگفتی می دهد بعد از مسایلی که گذشته اسلام را عرضه کردند/ مرتاض قبول کرد و ایمان آورد . فردای آن روز به امام « علیه السلام » عرض کرد آقا آن قدرتها رفت . امام صادق « علیه السلام » فرمودند آنچه آمده بهتر از آن چیزی است که رفت ( یعنی ایمان ) .
در سیر صحیح معنوی در دین/ سه چیز عامل رشد است .
۱ . هداست / حرکت ذهنی و قلبی مؤمن که به وسیله مربی انجام می شود .
۲ . شکر / به کارگیری نعمت ها که کار طالب است .
۳ . بلاء/ که کار رب و پروردگار ماست . این تمرین خداست که به انکسار و اتصال به حق می انجامد اما ریاضت توقع و غرور می آورد . اما بلاء درون را جراحی می کند و بیمار از عمق درمان می شود .