اگر خداوند به همه روزی می دهد چرا بسیاری از گرسنگی جان می دهند؟
اگر خداوند به همه روزی می دهد چرا بسیاری از گرسنگی جان می دهند؟
پاسخ: خداوند به همه مخلوقات روزی میدهد و این رزق و روزی اقسام متفاوتی دارد
به مواد غذایی، مسکن، پوشاک و یا علم، عقل، فهم، ایمان و اخلاص رزق گفته میشود و رزق تنها رزق مادی نیست بلکه شامل رزق معنوی نیز میشود
رزاقی خداوند
« وَ مَا مِن دَابَّهٍ فیِ الْأَرْضِ إِلَّا عَلیَ اللَّهِ رِزْقُهَا…»۱
« هیچ جنبندهای در زمین نیست مگر اینکه روزی او بر خداست!».
از این رو فرزندکشی را به خاطر ترس از تأمین مخارج آنان، حرام کرده است:
« وَ لَا تَقْتُلُواْ أَوْلَادَکُمْ خَشْیَهَ إِمْلَاقٍ نحنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیَّاکمُ إِنَّ قَتْلَهُمْ کَانَ خِطا کَبِیرًا»۲
«و فرزندانتان را از ترس فقر، نکشید! ما آنها و شما را روزی میدهیم مسلماً کشتن آنها گناه بزرگی است!».
خدای متعال در استدلال بر عدم توانایی معبودانِ ساختگی مشرکان نسبت به روزی رساندن بر آنان چنین میفرماید:
« وَ یَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا یَمْلِکُ لَهُمْ رِزْقًا مِّنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ شَیئا وَ لَا یَسْتَطِیعُون»۳
«آنها غیر از خدا، موجوداتی را میپرستند که هیچ رزقی را برای آنان از آسمانها و زمین در اختیار ندارند و توان این کار را نیز ندارند».
و مشرکان را که از پیش خود و بی اذن او، بخشی از رزق حلال را بر خود حرام کرده بودند مورد ملامت و سرزنش قرار داده است.
« قُلْ أَ رَءَیْتُم مَّا أَنزَلَ اللَّهُ لَکُم مِّن رِّزْقٍ فَجَعَلْتُم مِّنْهُ حَرَامًا وَ حَلَالًا قُلْ ءَاللَّهُ أَذِنَ لَکُمْ أَمْ عَلیَ اللَّهِ تَفْترونَ»۴
«بگو: آیا روزیهایی را که خداوند بر شما نازل کرده دیده اید، که بعضی از آن را حلال، و بعضی را حرام نمودهاید؟!
بگو: آیا خداوند به شما اجازه داده، یا بر خدا افترا میبندید (و از پیش خود، حلال و حرام میکنید؟!)».
واژه “رازق” و “رزّاق” به معنای حقیقی کلمه، تنها بر خدای متعال اطلاق میشود، و اگر در غیر او به کار رود، جنبه مجازی دارد.
«..وَ عَلَی الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَ کِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ…»۵
«..پدران موظفند زنانی را که فرزندانشان را شیر میدهند بطور شایسته روزی دهند و لباس بپوشانند…».
خدای متعال در استدلال بر عدم توانایی معبودانِ ساختگی مشرکان نسبت به روزی رساندن بر آنان چنین میفرماید:
« وَ یَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا یَمْلِکُ لَهُمْ رِزْقًا مِّنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ شَیئا وَ لَا یَسْتَطِیعُون»
و مشرکان را که از پیش خود و بی اذن او، بخشی از رزق حلال را بر خود حرام کرده بودند مورد ملامت و سرزنش قرار داده است.
« قُلْ أَ رَءَیْتُم مَّا أَنزَلَ اللَّهُ لَکُم مِّن رِّزْقٍ فَجَعَلْتُم مِّنْهُ حَرَامًا وَ حَلَالًا قُلْ ءَاللَّهُ أَذِنَ لَکُمْ أَمْ عَلیَ اللَّهِ تَفْترونَ»
روزی از روی حکمت
«لَهُ مَقَالِیدُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن یَشَاءُ وَ یَقْدِرُ إِنَّهُ بِکلُ شیَءٍ عَلِیم»۶
«کلیدهای آسمانها و زمین از آن اوست روزی را برای هر کس بخواهد گسترش میدهد یا محدود میسازد او به همه چیز داناست».
بر اساس بخش اخیر آیه «إِنَّهُ بِکلُ شیَءٍ عَلِیم» توسعه و تنگی روزیِ بندگان از روی حکمت و علم الهی است.
البته اراده خدا در زمینه وسعت و تنگی روزی، مشروط به شرائطی است که بر زندگی انسانها حکم فرماست،
و تلاش و کوشش و اخلاص و فداکاری، و به عکس سستی و تنبلی و بخل و آلودگی نیت
نقش تعیین کنندهای در آن دارد، به همین دلیل قرآن مجید کرارا انسان را در گرو سعی و کوشش و تلاش و فعالیت خود شمرده
و بهره او را از زندگی به میزان سعی و تلاشش میداند.
در حدیثی از امام صادق (ع) میخوانیم:
« لا تَکسَلوا فی طَلَبِ مَعایشِکم فَإنّ آباءَنا کانوا یَرکُضُون فیها و یَطلُبونَها»۷
«در طلب روزی و نیازهای زندگی تنبلی نکنید چرا که پدران و نیاکان ما به دنبال آن میدویدند و آن را طلب میکردند»
در آیه دیگری حکمت روزی رسانی خود را چنین بیان می کند
«وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْاْ فیِ الْأَرْضِ وَ لَکِن یُنزلُ بِقَدَرٍ مَّا یَشَاءُ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِیرُ بَصِیر»۸
در آیه دیگری حکمت روزی رسانی خود را چنین بیان می کند.
«وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْاْ فیِ الْأَرْضِ وَ لَکِن یُنزلُ بِقَدَرٍ مَّا یَشَاءُ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِیرُ بَصِیر»
«هر گاه خداوند روزی را برای بندگانش وسعت بخشد، در زمین طغیان و ستم میکنند از این رو به مقداری که میخواهد (و مصلحت میداند) نازل میکند، که نسبت به بندگانش آگاه و بیناست!».
اگر خداوند به همه روزی می دهد چرا بسیاری از گرسنگی جان می دهند؟
این صحیح است که روزی هرکس دست خداست و تا لحظه ای که انسان در دنیا زندگی می کند خداوند روزی او را می دهد
ولی این منافات ندارد که برخی از گرسنگی بمیرند .
زیرا همان گونه که خداوند روزی انسان ها را می دهد ، اجل و مرگ آن ها هم دست خداست
و کسانی که به خاطر گرسنگی می میرند افرادی هستند که اجل آنان رسیده است .
توجه به این نکته لازم است که معنای این جمله که :
« اجل انسان ها دست خداست » این نیست که افرادی که در کشتن و از بین رفتن انسان ها مؤثرند تقصیری ندارند ؛
زیرا بسیاری از افرادی که از گرسنگی می میرند ، مرگ آنان در اثر استعمار ابرقدرت هاست
و به طور مسلم آنان در برابر مرگ این افراد محروم و گرسنه مسئولند .
ولی خداوند چون این جهان را دار تکلیف قرار داده با جبر افراد ظالم را از ظلم باز نمی دارد .
این جهان محل آزمایش است ؛ هر کسی براساس آزادی و اختیاری که دارد عمل می کند و این جهان دیگر است که جای پاداش و کیفر می باشد .
___________________
پی نوشت
۲.اسراء/سوره۱۷، آیه۳۱.
۳.نحل/سوره۱۶، آیه۷۳.
۴.یونس/سوره۱۰، آیه۵۹.
۵.بقره/سوره۲، آیه۲۳۳.
۶.شوری/سوره۴۲، آیه۱۲.
۷. من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۱۵۷.