خداوند انسان را به زیباترین صورت آفریده به چه معناست؟
با توجّه به اینکه بعضی از انسان ها نقص های بدنی دارند و یا صورت زیبایی ندارند ، اینکه خداوند انسان را به زیباترین صورت آفریده به چه معنا می تواند باشد؟
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ
که ما انسان را در نیکوترین صورت (در مراتب وجود) بیافریدیم.
(سوره تین آیه ۴)
اینکه خداوند انسانی را به زیباترین صورت آفریده است تنها مربوط به صورت ظاهری انسان نیست .
بلکه نوع انسان در مقایسه با موجودات مادّی ، برترین و متکامل ترین موجود است
سلسله موجودات مادّی از مادّه بی جان آغاز می شود و سپس با گیاهان و بعد با حیوانات ادامه می یابد
حیوانات نیز از تک سلولی ها آغاز تا به حیوانات با ارگانیسم پیچیده ختم می شود
امّا انسان از پیچیده ترین و تکامل یافته ترین حیوانات نیز برتر است پیچیده ترین حیوانات از نیروی تفکّر و تعقل و نیز انتخاب و آزادی برخوردار نیستند
او از نیروی « تفکّر » ، « تعقل » و « آزادی » برخوردار است و زندگی فردی و اجتماعی خود را براساس آن پایه گذاری می کند.
خداوند در انسان استعداد دستیابی به برترین کمالات را قرار داده است
به خلاف حیوانات که با غریزه و به طور جبری به حیات خود ادامه می دهد .
نکته برتری انسان و خلقت برتر انسان در این است که انسان با نیروی عقل و انتخاب و آزادی خود ، غرایز و تمایلات مادّی خویش را کنترل می کند .
ساخت انسان به گونه ای است که می تواند در برابر عوامل جبری طغیان کند و خود را از قید و بند اسارت های آشکار و پنهان برهاند
و تنها به عبودیّت حقّ متعال گردن نهد ، از همین رو انسان از ملایک نیز برتر شمرده شده است .
زیرا در ملایک غریزه و تمایلات مادّی وجود ندارد تا احیاناً دچار لغزش شوند .
از این رو طاعت آنها از خداوند در مقابل طاعت و عبودیّت انسان در رتبه پایین تری قرار داشته و ارزش کمتری دارد .
