کاتار ها چه فرقه ای بودند؟
کاتار : برگرفته از واژه یونانی katharoi به معنای پاک و خالص اطلاقی است
فرقه ای مسیحی که در اواخر قرن دوازدهم در ناحیه ای از جنوب فرانسه به نام لانگدوک شکل گرفت.
کاتارها مدعی بودند که به مسیحیت راستین نخستین، درست به روشی که عیسی آموخته عمل می کنند.
در اواخر سده دوازدهم و اوایل سده سیزده با ظهور گروه های گوناگون مسیحی کاتار که در واقع برخاسته از برداشت های گوناگون از مانویت بودند
بحرانی اروپای جنوبی را فراگرفت.
اعتقاد کاتار ها به وجود دو خدا
آنان به طور خلاصه بدین اصل معتقد بودند که چون یک منشا و علت برای هرآنچه که در جهان خیر و روحانی است وجود دارد
باید مبدا و اصل مجزایی نیز برای همه آنچه که شر است وجود داشته باشد
مانند بسیاری دیگر از مذاهب و فرقه های سده های میانه، این مذهب نیز مکتب های متفاوت فراوانی دارد
چه برخی به دوگانه انگاری اعتقاد داشتند
بدین معنا که یک خدای نیک و یک خدای پلید بر جهان حکم می‌رانند.
برخی دیگر شکلی عرفانی از این مذهب را اجرا میکردند
و حتی گروهی سختگیر و مذهبی در این بین بودند که البته همواره مرز خود را با کاتولیکها حفظ میکردند.
در این بین اعتقاد به دوگانه گرایی رایج ترین نوع کاتاریسم در بین پیروان این فرقه بود
کاتارها به یک خدای مهربان و مقتدر واحد معتقد نبودند، بلکه به دو خدای متفاوت و همسنگ معتقد بودند
رکس موندی و خدای نیک
وعقیده داشتند تمامی مادیات و آشفتگی ها و همچنین قدرت تحت احاطه خدایی پلید به اسم رکس‌موندی به معنای شاه دنیا می‌باشد
و عالم روحانی و غیرمادی و عشق و محبت تحت احاطه خدای نیک قرار دارد.
ناگفته پیداست که آنان معتقد به ناسازگاری و تعارض عشق و قدرت بودند.
فرقه ای از مسیحیان در شمال ایتالیا و جنوب فرانسه(Cathars) (در قرون ۱۲ و ۱۳ میلادی) که به نوعی ثنویت معتقد بودند.
کلیسای کاتولیک برای مبارزه با آنها محاکم تفتیش عقایدی را برپا ساخت و بسیاری از آنها را شکنجه نموده و کشت.
