معنای کلمۀ مبارک “علی” چیست؟ و چند بار در قرآن آمده است؟

بسیار برتر؛ بسیار رفیع القدر.

و آن صیغه مبالغه است.

آن جمعا یازده بار در قرآن مجید آمده است:

هشت بار در وصف خداى تعالى، مثل: «وَ لا یَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ» (بقره، ۲۵۵)

یکدفعه درباره قرآن: «وَ إِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتابِ لَدَیْنا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ» (زخرف، ۴)

و یکبار در وصف نام نیک یا شریعت پیامبران: «وَ وَهَبْنا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنا وَ جَعَلْنا لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلِیًّا» (مریم، ۵۰)

و یکبار درباره مکان ادریس علیه السّلام: «إِنَّهُ کانَ صِدِّیقاً نَبِیًّا وَ رَفَعْناهُ مَکاناً عَلِیًّا» (مریم، ۵۷)

اهل لغت آن را در علوّ مقام و علوّ مکان هر دو گفته‏اند ولى ظهور همه آیات در علوّ مقام است. غیر از آیه فوق (مریم، ۵۷(

راغب گفته: معنى "هُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ" آن است که برتر است از این که وصف واصفین، بلکه علم عارفین به او احاطه کند.

در مجمع آمده: "علىّ" در اصل از علوّ است، خداى سبحان به وسیله اقتدار و نفوذ سلطان برتر و بالاتر است.

واژه های الْأَعْلَى، الْمُتَعال، علّیّون، عِلِّیِّین و … از یک خانواده هستند.
_________
ر.ک: قاموس قرآن، ج‏5، ص ۳۶، واژه علو

منبع : پرسمان قرآن