چرا درسوره توحید با این که ساکن به حروف یرملون رسیده ادغام صورت نمی گیرد؟

سوره اخلاص یا توحید صد و دوازدهمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن است که در جزء سی‌ام جای دارد. این سوره را به این دلیل توحید یا اخلاص نامیده‌اند که درباره یگانگی خدا سخن می‌گوید و انسان را از شرک، رها می‌کند.

محتوای سوره اخلاص، توحید و یگانگی خداوند و بی‌نیازی او از غیر خودش و نیازمندی مخلوقات به اوست. برای سوره اخلاص فضایل زیادی نقل شده است، از جمله اینکه سوره اخلاص در حکم یک‌سوم قرآن است و سه بار خواندن آن معادل یک ختم قرآن است. در روایات بر خواندن این سوره در نمازهای روزانه تاکید فراوان شده است. در روایتی، پیامبر(ص)، امام علی(ع) را به سوره اخلاص تشبیه می‌کند و می‌گوید همان‌طور که سه بار خواندن سوره اخلاص، مانند خواندن تمام قرآن است، دوست‌داشتن امیرالمؤمنین با زبان، قلب و دست (در عمل) دوست‌داشتن تمام اسلام است.این سوره یکی از سوره چهار قل است.

آنچه در نماز لازم است رعایت شود این است که کلمات و حروف را صحیح بخواند به طوری که اهل زبان اگر بشنوند بگویند کلمات را صحیح می خواند اما رعایت قواعد تجوید گر چه خوب است لکن اینطور نیست که اگر کسی رعایت نکرد نمازش باطل باشد (تحریرالوسیله ج ۱ ص ۳۰۲).

در ضمن باید توجه داشته باشید که نون ساکن و تنوین وقتی به حروف یرملون برسند بنابر نظر علمای تجوید باید ادغام شود اما اینطور نیست که هر حرف ساکن که به حروف یرملون می رسد چنین حکمی داشته باشد و در «{لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ» میم ساکن به یأ رسیده لذا جای ادغام نیست بلی در «لَمْ یَکُنْ لَهُ» نون ساکن به لام یرملون رسیده جای ادغام است.

متن

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ
قُلْ هُوَ اللَّـهُ أَحَدٌ ﴿١﴾ اللَّـهُ الصَّمَدُ ﴿٢﴾ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿٣﴾ وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿۴﴾

ترجمه

به نام خداوند رحمتگر مهربان
بگو: «اوست خداى یگانه، (۱) خداى صمد [ثابت – متعالى‌]، (۲) [کسى را] نزاده، و زاده نشده است، (۳) و هیچ کس او را همتا نیست.»(۴)