با خودت دوست باش!

با خودت دوست باش و خودت را دوست داشته باش

مهربانی و دوستی باخود به معنی چیست؟

شفقت به خود فطری‌ترین چیز در جهان است. اگر دست شما زخمی شود، آن را تمیز و پانسمان کرده و برای بهبود آن تلاش می‌کنید. این همان شفقتِ به خود فطری ما است. اما هنگامی که آرامش احساسی ما در خطر است، شفقت به خودمان کجا می‌رود؟ آنچه بقای مارا در مقابل یک ببر تیز دندان حفظ می‌کرد، ظاهرا در زندگی هیجانی کارایی چندانی ندارد.

ما به طور غریزی، هیجانات را به عنوان دشمنان بیرونی در نظر می‌گیریم و به جنگ با آن‌ها می‌پردازیم، و این جنگ باعث وخیم‌ شدن شرایط درونی می‌شود. مقاومت در برابر اضطراب آن‌را به یک وحشت‌زدگی تمام عیار تبدیل می‌کند. سوگ سرکوب‌شده به افسردگی مزمن می‌انجامد. تقلا برای به خواب رفتن، شمارا در تمام طول شب بیدار نگه‌ می‌دارد. وقتی با دردهای خود درگیر هستیم، به جنگ علیه خودمان می‌پردازیم

یک جایگزین شفابخش برای این واکنش‌های منفی، پرورش یک رابطه جدید با خودمان و دنیای درونی‌مان است که روانشناس پژوهشگر، کریستین نِف آن را تحت عنوان شفقت به خود مطرح‌ کرده است.

شفقت داشتن به خود تفاوتی با شفقت داشتن به دیگران ندارد. به این فکر کنید که تجربۀ شفقت چطور حس می‌شود. اول، برای این که به دیگران شفقت داشته باشید بایستی متوجه شوید که آنها رنج می‌کشند. اگر آن فرد بی‌خانمان در خیابان را نادیده بگیرید نمی‌توانید در مورد این که چه تجارب سختی دارد احساس شفقت بکنید. دوم این که شفقت شامل این می‌شود که تحت تاثیر رنج دیگران قرار بگیرید تا قلب شما به درد آنها پاسخ بدهد.

وقتی این اتفاق افتاد، احساس مراقبت، ملایمت و تمایل به کاستن از رنج دیگری می‌کنید. شفقت داشتن همچنین به معنای این است که وقتی دیگران شکست می‌خورند یا اشتباهی می‌کنند به جای قضاوت تند و تیز، حسن فهم و مهربانی را به آنها ارائه بدهید. در نهایت، وقتی برای دیگری شفقت را (به جای دلسوزی) احساس می‌کنید معنایش این است که می‌فهمید رنج بردن، شکست خوردن و نقص، بخشی از تجربۀ مشترک انسانی است.

شفقت به خود یعنی وقتی شرایط دشواری را تجربه می‌کنید، شکست خورده‌اید یا متوجه چیزی در خود می‌شوید که دوستش ندارید با خود به شیوۀ مشابهی رفتار کنید. به جای این که با ذهنیتی «اخم‌آلود و ناخشنود» درد خود را نادیده بگیرید، مکث می‌کنید تا به خود بگویید: «الان واقعاً شرایط برایم سخت است؛ چطور می‌توانم آسودگی و مراقبت را به خودم هدیه بدهم؟»

شفقت به خود یعنی وقتی با شکست‌های خود روبه‌رو می‌شویم -به جای قضاوت‌گری و انتقاد از خود بی‌رحمانه به خاطر نابسندگی‌ها و کاستی‌ها- مهربانی و حسن فهم را به خود ارائه کنیم. آخر چه کسی گفته است که قرار است کامل و بی‌نقص باشید؟
ممکن است برای سالم و شاد بودن بعضی رفتارهای خود را تغییر بدهید اما این کار را برای مراقبت از خود انجام می‌دهید نه به دلیل این که آنچه اکنون هستید بی‌ارزش یا غیرقابل پذیرش است.

شاید مهمترین نکته دربارۀ شفقت به خود این است که انسانیت خود را می‌پذیرید و محترم می‌شمارید. چرخ روزگار همیشه آنطور که می‌خواهیم نمی‌چرخد. شما با ناکامی‌ها روبه‌رو خواهید شد؛ فقدان‌ها رخ خواهد داد؛ اشتباه خواهید کرد و از ایده‌آل‌هایتان دور خواهید ماند. انسان بودن یعنی همین. همین واقعیت که همۀ ما در آن شریکیم. هرچه در برابر این واقعیت بیشتر قلب خود را بگشاییم و کمتر با آن بجنگیم، بیشتر می‌توانیم که نسبت به خود و دیگران شفقت را احساس کنیم

شفقت به خود تصدیق این نکته است که بدون در نظر گرفتن آن چه که در زندگی ما اتفاق می افتد دوست داشتنی هستیم. وقتی همه چیز خوب پیش می رود، شفقت به خود به ما اجازه می دهد که لذت بردن را احساس کنیم، زمانی هم که رنج می بریم یا هر نوع آشفتگی را تجربه می‌کنیم، شفقت به خود همچون ندایی مهربان و حمایتگر به ما کمک می کند زیبایی و معنا را بیابیم

شفقت به خود مانند یک سپر سحر آمیز نیست که از ما در برابر اتفاقات بدی که می افتد، یا از داشتن هر احساس غم و اندوهی محافظت کند. شفقت به خود به ما اجازه می دهد زمانی که با مشکلات اجتناب ناپذیر زندگی مواجه می شویم به خوبی مراقب خودمان باشیم. اضطراب، نا امیدی و تنهایی همچنان به وجود خواهند آمد، اما مشفق بودن با خود به ما کمک می کند در آن ها گیر نکنیم

نکاتی بسیار مهم

شفقت به خود دلسوزی برای خود نیست

وقتی افراد برای خود دلسوزی می‌کنند در مشکلات خود غرق شده و از یاد می‌بردند که دیگران هم مشکلات مشابهی دارند. آنها پیوند با دیگران را از یاد می‌برد و به جایش تصور می‌کنند که تنها افرادی در جهان‌ هستند که رنج می‌کشند. در حالی که شفقت به خود، به فرد اجازه می‌دهد تا تجربۀ مرتبط خود با دیگران را بدون احساس انزوا ببیند. افرادی که برای خود دلسوزی می‌کنند اغلب در داستان هیجانی خود غرق می‌شوند و آن را همچون باری سنگین به دوش می‌ کشند. در حالی که با برگرفتن چشم‌انداز شفقت به خود، «فضایی ذهنی» ایجاد می‌شود و فرد می‌تواند بافتار انسانی گسترده‌تر تجربۀ خود را تشخیص داده و از دیدگاهی وسیع‌تر به رویدادها نگاه کند

شفقت به خود بی خیال شدن نیست

شفقت به خود تفاوت زیادی با بی‌خیال شدن دارد. بسیاری از افراد می‌گویند تمایلی به شفقت به خود ندارد چون می‌ترسند بی‌خیال و بی‌رگ بشوند. «امروز نگران شدم که اگر با خودم مهربان باشم فقط تلویزیون نگاه کنم و تا خرخره بستنی بخورم» این ترس بیش از آن که به شفقت به خود مربوط باشد به بی‌خیال شدن ربط دارد.
به یاد داشته باشید که مشفق بودن با خود به معنای این است که می‌خواهید در طولانی‌مدت شادمان و سالم باشید. در بسیاری از موارد، فقط به دنبال لذت بودن به سلامتی و بهزیستی ما ضربه می‌زند (منظورم رفتارهایی مثل سوءمصرف مواد و دارو، پرخوری و امثال اینهاست) در حالی که مراقبت از سلامتی و شادمانی پایدار(به عنوان مثال ترک سیگار، کاهش وزن، ورزش) اغلب مواقع نیازمند مقدار معینی لذت نبردن است.

 

شخصیت