خانواده و نقش آن در خودکشی افراد
یکی از اصلی‌ترین علل روانی و رفتاری در زمینه خودکشی افسردگی، انزوا، گوشه‌گیری و اصالتا فاصله گرفتن از ارزش‌های دینی و معنوی است. افراد با ایمان محال است که دست به خودکشی بزنند. چرا که در نهایت توکل به خدا داشته و به لطف الهی، اعتماد کامل دارند. بنابراین هیچگاه دست به خودکشی نمی‌زنند. پررنگ کردن ارزش‌های معنوی در زندگی افرد می‌تواند تا حد قابل توجهی میزان خودکشی را کاهش دهد.»
مجید ابهری در رابطه با خود کشی می‌گوید: «معمولا در شهرهای کوچک کسانی که فرزندان و وابستگانشان خود کشی می‌کنند، تلاش می‌کنند که آن را مخفی نگه دارند چرا که نگاه‌ها و ارزیابی‌های اطرافیان نسبت به آنها کاملا معکوس می‌شود و با نگاهی آزار دهنده به اینگونه خانواده‌ها نگریسته می‌شود؛ یعنی مفهوم و معنی نگاه‌ها این است که شما نتوانستید در تربیت و رشد فرزند خود از مهارت‌های کنترل رفتاری و باورهای ایمانی به طور مؤثر استفاده کنید.»
ابن آسیب شناس اجتماعی درباره افزایش خود کشی و تاثیر خانواده می‌گوید: «درست است که خانواده اولین بستر ساختاری در اینگونه رفتارها است اما بالارفتن سطح خشونت در جامعه توسط بازی‌های خشن رایانه‌ای و گسترش فضای مجازی و آن بخش از این فضا که دیگران را به خودکشی تشویق کرده و ابزار خودکشی را به آنها معرفی می‌کند اقلامی هستند که در افزایش خودکشی موثر هستند یعنی خانواده و جامعه که عبارت است از دوستان و فضای مجازی و خشونت‌های افزایش یافته، علل و عوامل اصلی در افزایش خودکشی در جامعه هستند.
همانطور که خانواده می‌تواند نقش موثری در تصمیم‌گیری برای خود کشی داشته باشد چیزهایی مثل سخت‌گیری غیرمنطقی، تنبیه‌ها و تحقیرها از سوی خانواده می‌تواند از عوامل اصلی خودکشی باشد، در مقابل آن نیز خانواده و روابط عاطفی در آن می‌تواند اهرمی بازدارنده برای افراد در خودکشی باشد؛ چرا که آنها به فکر دردها و مشکلات خانواده بعد از این مساله هستند و بیشتر کسانی که تصمیم به این رفتارها می‌گیرند در دقایق آخر با گریه و نامه‌نگاری تصمیم خود را برای اطرافیان آشکار می‌سازند.»
عطا الله محمدی، روانشناس در رابطه با تاثیر متقابل خانواده و خود کشی می‌گوید: «بدون تردید نزدیک‌ترین افراد به فردی که اقدام و فکر خودکشی دارد، خانواده و دوستانش هستند. اگر خانواده‌ها به رفتار کسی که می‌خواهد خودکشی کند توجه کنند، حتی نشانه‌هایی تا پیش از خودکشی می‌توانند ببینند؛ مثلا ممکن است وسایل گران‌قیمتش را به دیگران ببخشد، یادداشتی از خود به جا بگذارد یا مهربان تر از گذشته باشد یا یک تغییر رفتار بارزی در آنها دیده می‌شود که اگر خانواده به این مسایل بارز توجه کند می‌تواند با کمک روانشناسان و روانپزشکان و اورژانس اجتماعی برای این افراد کمک بگیرد. خودکشی عوامل مختلفی دارد که خانواده یکی از آنها است، بیکاری، نداشتن امنیت خاطر در زندگی، نا امیدی از آینده و افسردگی شدید هم در خودکشی تاثیرگذار هستند.
بروز خود کشی در خانواده می‌تواند بر احتمال خودکشی در اعضای دیگر خانواده تاثیرگذار باشد؛ که البته این موضوع به این معنا نیست که خودکشی ارثی است. بلکه به این معنی است که واکنش درست به مشکلات آموزش داده نشده است. خودکشی در واقع یک رفتار بسیار پیچیده است و هر کسی که به آن اشاره می‌کند و یا فکر می‌کند را باید جدی گرفت…
احمد بخارایی، جامعه شناس و استاد دانشگاه می گوید:خانواده به عنوان عامل بازدارنده یا تشویق کننده هردو یک روی سکه‌اند. از طرفی خانواده اگر از هم گسسته باشد و روابط عاطفی عمیق وجود نداشته باشد و اختلاف نظر باشد، طبیعی است که از دل این خانوده شرایطی فراهم می‌شود که افراد به سمت خود کشی سوق پیدا کنند؛ مانند حلقه‌های به هم پیوسته. در مقابل وقتی خانوده، یک خانوده پر مهر و محبتی باشد، هر چقدر هم که مشکلات اجتماعی و فردی وجود داشته باشد ولی فرد یک ترمز دستی برای اقدام به خود کشی دارد. علاوه بر شرایط بیرونی و شرایط اجتماعی، خانوده هم تاثیر به سزایی بر فرد دارد
